Grzech

Grzech wszedł na świat przez pierwszych ludzi. Bóg ustanowił z Adamem związek. Regulował on stosunki między Bogiem i Adamem. Warunek był następujący: "Możesz jeść" i "Nie wolno ci jeść" /1M.2:16-17/. Potrzebne było pełne posłuszeństwo. Zapowiedzią skutku nieposłuszeństwa było: "Na pewno umrzesz" /1M.2:17/. Jedyną możliwością zgrzeszenia było naruszenie związku, tj. złamanie Bożego nakazu. Dlaczego Bóg dał człowiekowi prawo i czy bez prawa człowiek mógłby zgrzeszyć? Człowiek jest stworzony z poczuciem moralności. Bycie moralną istotą oznacza posiadanie swobody samookreślenia się, samostanowienia.

Człowiek nie powinien być niewolnikiem lub automatycznie pracującą maszyną, lecz wolnym poddanym. Ta wolna wola musi mieć możliwość podejmowania decyzji.

Bóg nie chce na siłę panować nad człowiekiem. Nie chce On bezmyślnego posłuszeństwa, lecz społeczności opartej na miłości. Tylko miłość, która jest oparta tylko na dobrowolnym udziale - może być prawdziwa. Co spowodowało upadek człowieka? Prostymi słowami opowiada Biblia w 1M.3r. o duchowym upadku człowieka.

Przed upadkiem Adam miał możliwość grzeszenia, jak i też możliwość, żeby nie grzeszyć. Po upadku utracił zdolność bezgrzesznego życia. Przed upadkiem Adam wiedział, co to jest dobro i czym byłoby zło. Po upadku doświadcza tego, że wie czym jest zło i co byłoby dobrem.

Każdy grzech ma swój początek w pokusie. Kusiciel stara się być jak najmniej rozpoznawalny. Przychodzi do nas przybierając taką postać, jakiej najmniej się spodziewamy /2Kor.11:14/. Kusiciel dobrze zna czułe i słabe miejsca - Adam i Ewa mieli tylko jedno takie miejsce: zakaz Boży.

Szatan wzbudził w człowieku pragnienie posiadania tego, czego Bóg mu zakazał, mianowicie: wiedzieć to, czego Bóg mu nie objawił i być tym, kim Bóg nie chciał go widzieć. Podczas pokuszenia cały człowiek, tj. ciało, duch i dusza, jest narażony na brutalną napaść.

Pokuszenie było skuteczne. Człowiek upadł duchowo. Powstaje pytanie: kiedy był początek grzechu? W Jak.1:14-15 widzimy rozwój grzechu.

Na początku pojawia się pożądliwość, która nas pociąga. Jeśli ta pożądliwość otrzymała nasze "tak", wtedy w naturalny sposób rodzi grzech, a grzech prowadzi do śmierci.

Odstępstwo od Boga jest grzechem. W tym dążeniu do bycia samemu sobie panem, człowiek wbrew swojej woli staje się niewolnikiem grzechu i tym samym niewolnikiem śmierci. Przez upadek człowiek oddzielił się od Boga i przywiązał się do diabła, jest martwy duchowo.

Bóg nie może mieć społeczności z grzechem. Oddzielenie od Boga oznacza oddzielenie od życia. Wskutek ugody z grzechem nastąpił związek z szatanem. Człowiek legalnie jest wykorzystywany przez niego i znajduje się pod jego panowaniem.

"Albowiem zapłatą za grzech jest śmierć" /Rz.6:23/. Stanem upadłego człowieka jest śmierć i do tego trzykrotna: wewnętrzna, tj. duchowa śmierć /Ef.2:1/; zewnętrzna - śmierć ciała: "W Adamie wszyscy umierają" /1Kor.15:22/; druga śmierć: "To druga śmierć" /Ob.20:14/, "Pomrzecie w grzechach swoich" /Jan.8:24/. Druga śmierć nastąpi po sądzie przed wielkim białym tronem.

Szatan wniósł grzech w człowieka. W ten sposób człowiek posiadł upadłą i grzeszną naturę, niezdolną do niczego innego, tylko do grzechu. Biblia porównuje grzech do śmiertelnej choroby - trądu.

W wyniku grzechu człowiek jest całkowicie zepsuty. Duch, dusza i ciało osaczone są przez grzech i jego następstwo - śmierć. W człowieku nie ma nic dobrego, dlatego nie może być rozwoju w stronę dobra. Tym nauka Biblii różni się od ludzkiej nauki /1M.8:21; Iz.1:5-6; Rz.7:18/. Grzech panuje nad moją osobą i zmusza mnie do czynienia zła.

Dopiero w tym przypadku, kiedy poważnie widzimy fakt całkowitego zepsucia człowieka, widzimy też bezwarunkową potrzebę odrodzenia się, pragnienie poznania Boga i posiadania z Nim społeczności. - "Musicie się na nowo narodzić" /Jan.3:7/.

Przed Bogiem nie ma podziału na poszczególne grzechy. Proszę porównać słowa Chrystusa w kazaniu na górze /Mat.5:22,28/. Grzech jest i pozostaje grzechem.

Grzech może zostać dokonany w stosunku do różnych obiektów. Jednakże Biblia uczy, że wszystkie grzechy, i te które są popełnione między ludźmi, u swojej podstawy mają obrażanie Boga i tym samym są grzechami przeciwko Bogu /4M.5:6; 3M.6-2/.

Odpuszczenie i oczyszczenie jest możliwe, gdyż o Chrystusie powiedziano: "On grzechy nasze sam na ciele swoim poniósł na drzewo" /1P.2:24/. "Gdzie zaś jest ich odpuszczenie, tam nie ma już ofiary za grzech" /Hebr.10:18/.

Czy doświadczyłeś odpuszczenia wszystkich grzechów? Jeśli nie, to wyznaj teraz szczerze Panu swoje grzechy. Jego krew odpuszcza i oczyszcza ze wszelkiego grzechu /1J.1:7/.