Przede wszystkim trzeba wypracować sobie zasadę codziennego poświęcania określonego czasu na czytanie Słowa Bożego. Podjąć taką decyzję jest bardzo łatwo i wykonać ją też nie jest trudno, jeżeli do tego będzie dobra wola. Dla każdego, kto uważa się za chrześcijanina, taka decyzja jest konieczna i dobroczynna. Wielu tak postępujących przeżyło gruntowną przemianę swojego życia. Można przytoczyć wiele przykładów, że sukcesywne i codzienne czytanie Pism Świętego zmienia puste i niezadowolone życie człowieka, w życie mające bogatą treść, pożyteczne i szczęśliwe. Na początku czytanie może wydać się nudne i bez skutków, lecz wytrwałość w czytaniu i pokonanie lenistwa doprowadzi czytelnika do dobrych rezultatów i wzbogaci jego życie. Nic nie powinno odciągać i być powodem do odmowy lub usprawiedliwienia, od codziennego, nawet krótkiego, czytania Słowa Bożego.
Nie można oczywiście dać ogólnej wskazówki odnośnie tego, ile czasu należy codziennie poświęcać czytaniu Biblii, Autor zna wielu bardzo obciążonych pracą ludzi, którzy codziennie wydzielają godzinę czasu na studiowanie Słowa Bożego; lecz wiele może osiągnąć i ten, kto poświęca na to tylko 15 minut. Można rekomendować czytanie ranne lub w dziennych godzinach i w miarę możliwości w samotności.
1. Czytać trzeba w skupieniu. Niestety zbyt często ludzie czytają mechanicznie, nie wgłębiając się w sens czytanego, jakby zakładając, że Biblia posiada magiczną siłę, i że wystarczy otworzyć ją i szybko przeczytać wersety, aby otrzymać szukane dobro. Lecz dobro czerpane przez nas z Biblii jest w prawdzie, która zawarta jest w niej, a żeby osiągnąć tę prawdę, konieczna jest wytężona uwaga. Często się zdarza, że ten lub inny werset trzeba przeczytać wiele razy po to, żeby zobaczyć i zrozumieć kryjącą się w niej moc prawdy i miłości; należy pomyśleć nad sensem tego lub innego słowa, żeby zrozumieć cale piękno i moc w nim zawarte. Przed Słowem Bożym, jak i przed obrazami wielkich mistrzów, należy zatrzymać się na dłużej w milczącym oglądaniu, aby postrzec ich głęboki sens i piękno. Należy zastanawiać się nad znaczeniem wersetu ogólnie i w stosunku do siebie osobiście. Zdarza się, że wracając do tego samego wersetu po jakimś czasie, ujrzysz w nim nowe znaczenie, które wcześniej było ukryte; innym razem prawdziwy sens słowa poznaje się przez czytanie paralelnych miejsc, gdzie to słowo powtarza się, Słowo Boże uczy, że szczęśliwy jest mąż, który "ma upodobanie w zakonie Pana i zakon jego rozważa dniem i nocą" Ps.1:2-3.
Powierzchowne czytanie lub przerzucanie stronic Biblii, będzie bez pożytku dla czytającego. Jeremiasz mówi: "Ilekroć otrzymywałem Twoje słowa, pochłaniałem (jadłem) je" Je.15:16. Podczas jedzenia nic nie jest tak ważne, jak przeżuwanie. Kto nie przeżuwa pożywienia, ten połyka je na szkodę sobie. Przeżuwać powinien sam jedzący i tak samo jest ze Słowem Bożym. Bez pożytku będzie dla ciebie, jeżeli inny będzie przeżuwał za ciebie pokarm duchowy; czyń to sam; każdy początek jest trudny, lecz stopniowe ćwiczenie doprowadzi do celu.
2. Studiuj Biblię sukcesywnie i przedmiotowo, tj. koncentrując się na określonym temacie, odnajdując interpretację i wyjaśnienie ich w innych tekstach Biblii, gdyż bardzo ważne jest znanie tego, co Bóg powiedział na to lub tamto, lecz i wszystko, co On o tym powiedział. Większość zaś ludzi, jeśli nawet zna, to tylko bardzo nieznaczącą część Bożej prawdy i przy tym jednostronnie. Żeby poznać ją w całej pełni, trzeba szukać jej w całej Biblii; jednak po to nie ma potrzeby czytać od początku do końca całej księgi: od Księgi Rodzaju do Objawienia. Byłaby to niewydajna praca, jednak nieunikniona, gdy nie mamy pod ręką takich pomocy, jak słowniki biblijne lub konkordancje. Znajdujemy w nich ułożone w kolejności teksty, zawierające jedną i tę samą myśl lub słowo. Daje to nam możliwość znalezienia w krótkim czasie tego, na co w innym przypadku potrzeba byłoby wiele pracy i czasu.
Tę metodę studiowania Biblii można polecić każdemu czytelnikowi; posługiwał się nią znany kaznodzieja Moody. Kiedyś, po długiej i wytężonej pracy nad jednym z kazań, wyszedł na ulicę i do pierwszego spotkanego zwrócił się z pytaniem, czy wie on cokolwiek o łasce. - "Jakiej łasce?" - ze zdumieniem zapytał ten. - "O łasce Bożej, dającej nam zbawienie" - wyjaśnił Moody, i zaczął swemu mimowolnemu słuchaczowi wykładać tylko co zaczerpnięte z Biblii pojęcie o wielorodności i bogactwie łaski. Do tego ta metoda jest bardzo łatwa.
Załóżmy, że chcemy przestudiować pojęcie "modlitwa". Na odpowiedniej stronicy naszego Słownika znajdujemy długą listę różnych tekstów, mających odniesienie do modlitwy. Prześledźmy te teksty od pierwszego do ostatniego i wniknijmy w ich treść; w rezultacie będziemy wiedzieć o modlitwie dużo więcej niż wiedzieliśmy wcześniej, i więcej niż moglibyśmy zaczerpnąć z czytania wszystkich ksiąg napisanych przez ludzi na temat modlitwy. Innym razem być może będzie trzeba zapoznać się z innym tekstem, mającym odniesienie do czegoś, co studiujemy. Na przykład: chcemy dowiedzieć się, co mówi Słowo Boże o pojednaniu. W tym przypadku pożytecznie jest nie ograniczać się do studiowania tekstów, które są poniżej, lecz też zaglądnąć do szeregu tekstów, zebranych pod hasłami "Krew" i "Śmierć Jezusa Chrystusa". Także, jeżeli studiujemy pojęcie "modlitwa", to pożytecznie jest przejrzeć teksty, zgrupowane wokół zbieżnych tekstów według znaczenia słów: "modlić się", "prosić", "wołać", "błagać", "zastępstwo" i inne.
Podczas studiowania Biblii należy się trzymać następujących czterech zasad:
1) Jak należy się modlić, żeby być usłyszanym przez Boga?
2) Do kogo się modlić?
3) Za kogo się modlić?
4) Kiedy się modlić?
5) Gdzie się modlić?
6) O co się modlić?
7) Jak się modlić?
8) Przeszkody w modlitwie.
9) Rezultaty modlitwy.
Dobrze jest, przystępując do pracy, rozbić na części wzięty tekst przed przystąpieniem do opracowywania poszczególnych zagadnień. Porządek ułożenia najlepiej zrobić po swojemu.
Niektóre pojęcia powinny być studiowane przez każdego chrześcijanina jako podstawy Biblii. Wyliczmy je:
3. Biblię należy studiować trzymając się jej podziału na rozdziały. Oczywiście, osoba mająca tylko kwadrans wolnego czasu w ciągu dnia na czytanie Biblii, będzie musiała przeznaczyć więcej niż dzień na przestudiowanie jednego rozdziału. Niech każdy swobodnie wybierze rozdziały, których studiowanie go interesuje; lecz najlepiej wybrać jako przedmiot studiowania całą księgę z Biblii i studiować kolejno jeden rozdział za drugim. Na początek można rekomendować Księgę Dziejów Apostolskich lub Ewangelię według Jana; nie radzę zaś rozpoczynać od Księgi Rodzaju.
Przeczytać wyznaczony fragment rozdziału pięć razy pod rząd i najlepiej głośno. Czytanie głośne często sprzyja rozumieniu tego, co unika uwadze podczas czytania cichego. Powtórne czytanie oświeca często temat na nowo.
Rozdział należy podzielić na jego naturalne części i odnajdywać w słowniku spotykane w nim podstawowe pojęcia. Na przykład, załóżmy, że studiowany jest piąty rozdział Pierwszego Listu Jana. Dzieli się on na następujące części: 1) Wersety 1-3 - królewskie pochodzenie wierzących; 2) Wersety 4-5 - chwalebne zwycięstwo wierzącego; 3) Wersety 6-10 - mocny fundament wiary; 4) Wersety 11-12 - nieoceniony skarb wierzącego; 5) Werset 13 - błogosławiona pewność wierzącego; 6) Wersety 14-15 - bezwarunkowa ufność wierzącego; 7) Wersety 16-17 - wielka moc i odpowiedzialność wiary; 8) Wersety 18-19 - bezpieczeństwo wierzącego; 9) Werset 20 - cenna wiedza wierzącego; 10) Werset 21 - stałość wierzącego w wykonywaniu jego obowiązku. Zwykle części rozdziałów zawierają więcej wersetów niż przytoczony przykład.
Ważniejsze myśli lub wydarzenia, wymienione w studiowanym rozdziale, należy zapisać w ich następującej kolejności.
Należy też zrobić notatki o osobach wymienionych w rozdziale i o podstawowych cechach ich charakterów. Weźmy dla przykładu 16 rozdział Dziejów Apostolskich. Wymienione w nim osoby: Tymoteusz, jego matka, jego ojciec, bracia w Listrze i Ikonium, Paweł, Żydzi w Listrze i Ikonium, apostołowie i starsi w Jerozolimie, Macedończyk, Łukasz, parę kobiet w Filippi, Lidia, dziewczyna z duchem wieszczym, jej panowie, Sylas, rządzący w Filippi, tłum, stróż więzienny, uwięzieni w tym więzieniu, domownicy strażnika więziennego, pretorzy w Filippi i bracia w Filippi. - Jakie cechy charakteru każdej z tych osób są pokazane są w tym rozdziale? Należy też notować na temat najważniejszej nauki, zawartej w rozdziale, np. o Bogu, Chrystusie, Duchu Świętym itd.
Jakie podstawowe twierdzenia są tej nauki?
Znajdźmy najważniejszy werset studiowanego rozdziału. Tutaj możliwa jest niezgodność, gdyż czytający różnie oceniają ważność tego lub innego wersetu. Jednak każdy powinien rozwiązać to zagadnienie po swojemu i samodzielnie.
Wyróżnijmy szczególnie te wersety, które mogą służyć jako tekst do kazania lub temat do dyskusji. Dobrze jest zrobić analizę podstawowej myśli danego wersetu i zrobić notatki.
Dobrze jest zatytułować rozdział w zależności od jego treści. Na przykład, l rozdział Dziejów Apostolskich można nazwać rozdziałem o wniebowstąpieniu; 2 rozdział - rozdziałem Pięćdziesiątnicy; rozdział 3 - rozdziałem o chromym ubogim.
Zaznaczmy tematy naszej przyszłej pracy. Jeżeli studiujemy 1 rozdział Dziejów Apostolskich, to w następnej kolejności należy zająć się zagadnieniem chrztu Duchem Świętym, wniebowstąpienia i powtórnego przyjścia Chrystusa.
Słowa i zdania, mogące służyć w dalszym studiowaniu. Przypuśćmy, że studiujemy 3 rozdział Ewangelii według Jana. Podkreślimy w nim takie zdania: "żywot wieczny", "nowonarodzenie", "woda", "wierzący", "Królestwo Boże". Zrobimy notatki o tym, jaka nowa prawda objawiła się nam w tym rozdziale. Jeżeli takiej nie znajdziemy, wtedy znowu zajmujemy się dokładną analizą rozdziału.
Do jakiego wniosku doszliśmy w rezultacie naszej pracy? Koniecznie trzeba odpowiedzieć sobie o osiągniętym rezultacie po rozpatrzeniu każdego rozdziału i notować te spostrzeżenia na papierze.
4. Zawsze pamiętaj, że Biblia jest Słowem Bożym. Nierzadko słyszy się pogląd, że studiowanie Biblii niczym nie różni się od pracy nad każdą inną książką. W takim przekonaniu jest część prawdy, lecz jest też zbłądzenie, z zewnątrz Biblia jest taką samą księgą, jak każda inna; jej treść podporządkowana jest ogólnym zasadom gramatyki i w literackiej konstrukcji nie różni się od wszystkich innych książek. Pomimo to jest jedyną księgą w swoim rodzaju. Jest ona Słowem Bożym, Każdy człowiek łatwo może się o tym przekonać. Stosunek do niej powinien być taki, jak do Słowa Bożego (1Tes.2:13). Wypływa z tego:
5. Biblię należy studiować z modlitwą. Autor tej księgi - Duch Boży - gotowy jest dać wszystkie potrzebne interpretacje, jeżeli Go o to poprosimy. Każdy, zwracający się do Boga z modlitwą psalmisty Dawida na ustach: "Otwórz oczy moje, abym oglądał cudowność zakonu twego" Ps.119:18, zobaczy w czytanym tekście piękno Boże i cuda Jego wszechpotęgi, jakich nie zauważał wcześniej i nie poznałby bez modlitwy. Zawsze, kiedy otwierasz Biblię, chociażby na krótko, proś Pana, żeby dał tobie rozumienie, i wierz, że błaganie twoje zostanie usłyszane. Z każdą trudnością też zwracaj się do Pana i proś Go o wyjaśnienie; On jest wszechobecny i zawsze usłyszy ciebie.
6. Szukaj wszystkiego, co odnosi się do Chrystusa, w całym Piśmie Świętym. Znajdziesz Go w całej Biblii (Łk.24:27); zaznacz sobie te teksty, które mówią o Nim.
W życiu każdego człowieka są stracone chwile; trzeba czekać na obiad, pociąg lub tramwaj itd. W takich przypadkach dobrze jest mieć Biblię w małym formacie, albo chociażby Nowy Testament, żeby wykorzystać te chwile, spędzając czas na rozmowie z Ojcem Niebieskim. Można mieć przy sobie też Słownik Biblijny.
Staraj się zachowywać w pamięci Słowo Boże; ono odgrodzi cię od grzechu (Ps.119:11), od fałszywej nauki (Dz.20:29-30,32; 2Tm.3:13-15); napełni serce twoje radością (Jr.15:16) i pokojem (Ps.85:9); da zwycięstwo nad złem (1J.2:14); wytrwałość w modlitwie (J.15:7); da ci mądrość i pokonasz twoich nieprzyjaciół (Ps.119:100,98,130); uczyni z ciebie "człowieka Bożego, doskonałego, do wszelkiego dobrego dzieła przygotowanego" 2Tm.3:16-17. Staraj się zapamiętywać systematycznie i w określonym porządku, pamiętaj rozdziały i wersety, w których zawarta jest zapamiętana prawda, żeby łatwo było odnaleźć ją w przypadku potrzeby.