Zasłony Przybytku były utkane i haftowane w następujących kolorach:
Przyjrzyjmy się bliżej tym kolorom i spróbujmy sprawdzić, co mówi o nich Słowo. Odkryjemy przy tym — bo jakże mogło by być inaczej — że mówią one bardzo wiele o Panu Jezusie. On posiada wielką chwałę i chodzi tu o ukazanie różnych stron Jego piękna. Bój Ojciec zna Go w pełni (Mat. 11,27). Radością Ojca jest pokazanie swym dzieciom czegoś z bogactwa, które ukryte jest w Jego umiłowanym Synu. W czterech Ewangeliach Pan Jezus jest opisany z czterech różnych charakterystycznych stron. Te charakterystyczne cechy odnajdujemy w czterech kolorach Przybytku.
Pierwszym kolorem jest biel: biały len. Mówi on o czystości i sprawiedliwości.
Pomyślmy o wielkim, białym Tronie z Obj. 20 lub o czystym, delikatnym bisiorze, czyli sprawiedliwości świętych z Obj. 19,8. Biel zasłon Przybytku wskazuje na czystość Chrystusa. Widzimy czyste i doskonałe życie, które oddał On w służbę dla Boga i ludzi. On był doskonałym człowiekiem i wiernym sługą. Tak przedstawiony jest szczególnie w Ewangelii według Marka.
Jakie znaczenie ma błękit nie trudno zrozumieć. Spójrz po prostu w górę, w niebo! Chrystus jest nazwany Panem z nieba (1 Kor. 15,47), Panem chwały (l Kor. 2,8). Nawet gdy wędrował po ziemi, był On tym, który przyszedł z nieba (Jan 3,31), tym, który jest w niebie (Jan 3,13). On stał się człowiekiem, lecz pozostał Synem Bożym, Bogiem-Synem. Jezus Chrystus jest „prawdziwym Bogiem i życiem wiecznym" (1 Jan 5,20). Jako Boga-Syna poznajemy Go w Ewangelii Jana.
Ten materiał był bardzo wartościowy i był noszony tylko przez królów i ludzi bogatych. Szczególnie zwraca uwagę fakt, że purpura w Piśmie występuje przeważnie poza Izraelem, zwłaszcza na dworze wielkich władców *). Purpura jest równoznaczna z uniwersalnym, wszechstronnym bogactwem, a ma też związek z chwałą Pana Jezusa jako Syna człowieczego, tak jak On jest widziany w Psalmie 8, gdzie wszystko położone jest pod Jego nogi. Tak przedstawiony On jest w Ewangelii Łukasza: Syn człowieczy, który przez cierpienia i śmierć stał się Panem panów i Królem królów.
W przeciwieństwie do purpury występuje w Piśmie Świętym szkarłat (lub karmazyn) wyłącznie w powiązaniu z Izraelem. Jest on również wartościowy **).
Tę wielkość i królewską chwałę posiądzie Chrystus jako król Izraela. Tylko w Mat. 27,28 widzimy Go w czerwono-karmazynowym płaszczu. Jego królestwo mad Izraelem jest wielkim tematem Ewangelii Mateusza.
Przy tym warto nadmienić, że zarówno w przypadku produkcji materiałów koloru niebieskiego (fioletowego) i czerwonego (purpurowego), jak i szkarłatnego, stosowano barwniki uzyskiwane z zabijanych tysiącami ślimaków szkarłatnych (szkarłatników), a więc w tych kolorach kryje się znów coś, co wskazuje na śmierć ofiarnych zwierząt.