2 Moj 27,9-19
Przybytek składał się z trzech głównych części: dziedzińca, Miejsca Świętego i Miejsca Najświętszego. Dziedziniec jest symbolem świata, Miejsce Święte jest symbolem Kościoła na ziemi, a Miejsce Najświętsze jest symbolem odkupionego Kościoła w niebie. Może on również przedstawiać trzy części, z których składa się człowiek: ciało, duszę i ducha.
Cały dziedziniec wokół Miejsca Świętego i Miejsca Najświętszego miał wymiary: 100 łokci długości, 50 łokci szerokości i otoczony był płotem wysokim na 5 łokci (1 łokieć = ok. 0,5 m). Było tam sześćdziesiąt słupów, sześćdziesiąt srebrnych głowic do słupów, sześćdziesiąt miedzianych podstaw, sześćdziesiąt srebrnych haczyków i sześćdziesiąt srebrnych klamer, sto dwadzieścia sznurów i sto dwadzieścia miedzianych palików (gwoździ), tysiąc czterysta łokci kwadratowych płótna lnianego (skręconego bisioru), nie uwzględniając kotary bramy dziedzińca. Drewniane słupy miały srebrne głowice i miedziane podstawy, które wsadzano w piasek. Następnie każdy słup był utrzymywany w pionie sznurami i palikami z miedzi. Pomiędzy każdym słupem była zasłona z podwójnie skręconego bisioru. Rozpatrzmy szczegółowo następujące elementy:
Do wykonania Przybytku i szat kapłańskich zostało zużyte prawdopodobnie około 3000 łokci kwadratowych białego lnu (skręconego bisioru). Dziedziniec był ogrodzony zasłonami z białego lnu. Biały len (bisior) w Piśmie Świętym jest symbolem sprawiedliwości (Obj 19,8; 15,6-7; Ps 132,9.16; Iz 61,10). W dniu Przebłagania Najwyższy Kapłan ubierał się w szatę z białego lnu (bisior).
Z punktu widzenia człowieka wierzącego, chodzi o dwa aspekty sprawiedliwości. Jest sprawiedliwość uznana lub przypisana, która określa pozycję wierzącego w Chrystusie, oraz jest sprawiedliwość objawiona przez wierzącego, która pokazuje jego stan w Chrystusie (1 Jn 3,7; 1 Tym 6,11; 2 Tym 2,22). Jesteśmy zbawieni nie z uczynków, lecz jesteśmy stworzeni w Chrystusie Jezusie do dobrych uczynków, do których przeznaczył nas Bóg, abyśmy w nich chodzili (Ef 2,8-10).
Nasz Pan Jezus Chrystus był święty, niewinny, bez skazy, oddzielony od grzeszników. Był uosobieniem sprawiedliwości. Aby sprawdzić czy płótno nie ma skazy, trzeba je obejrzeć w pełnym świetle. Charakter naszego Zbawiciela był skrupulatnie badany z każdej strony: z nieba, z ziemi i z piekła, lecz nie znaleziono ani jednej skazy (Łk 23,4; 23,41; Jn 8,46; 14,30; Hbr 4,15). On nie zgrzeszył, nie znał grzechu, w Nim nie było grzechu. Płótno podwójnie skręcane jest najlepsze gatunkowo, trzeba było wiele zręczności, aby je wyprodukować (2 Kor. 5,21; 1 Kor. 1,30).
Większość biblistów zgadza się co do tego, że słupy zrobiono z drzewa akacjowego (szittim). Wybór tego właśnie drzewa był dokładnie przemyślany z uwagi na to, że mogło ostać się w ostrych i suchych warunkach pustyni. Było to bardzo mocne i twarde drzewo, wybrane ze względu na swą trwałość. Nie szkodził mu ani wiatr, ani deszcz, ani słońce, ani powietrze. Biblia w wersji Septuaginty nazywa je "drzewem niezniszczalnym". Z punktu widzenia czasu było ono takie samo wczoraj, jest dzisiaj i będzie na wieki. Pozostawało tym samym mocnym, niezmiennym drzewem zarówno na pustyni, jak i stojąc jako słup na dziedzińcu. Drzewo to symbolizuje niezmienność Boga, Odwiecznego JESTEM, nie-poruszonego JAHWE (Ps 102,28; Mal 3,6; Hbr 1,12; Jak 1,17). Jakże powinniśmy być wdzięczni, że w tym świecie jesteśmy otoczeni przez sprawiedliwego i niezmiennego Boga.
Drzewo to wyraża również doskonałe człowieczeństwo naszego Pana Jezusa Chrystusa. Anioł zwiastujący Jego narodzenie, powiedział do Marii: "To, co się narodzi z ciebie, będzie święte i będzie nazwane Synem Bożym" (Łk 1,35). Nic zatem dziwnego, że było rzeczą niemożliwą, by Jego ciało oglądało skażenie (Dz 2,31).
W 2 Mojżeszowej 38,17 czytamy, że każdy słup zakończony był srebrną głowicą, która również została wykonana z "pieniędzy okupu" złożonego przez Izraelitów. Tak, jak srebrne podstawy desek w Przybytku symbolizują dzieło odkupienia, tak samo głowice słupów mówią również o odkupieniu. Jest tu jednak różnica polegająca na tym, że podstawy Przybytku tworzyły jego fundament, natomiast głowice nie były fundamentem. Prawdziwym fundamentem Kościoła jest krew Chrystusa, świat natomiast nie ma żadnego fundamentu (Ef 2,12). Srebrne głowice otaczające dziedziniec, widoczne ze wszystkich stron, mówią o fakcie, że odkupienie jest dostępne dla wszystkich ludzi. Chrystus umarł za wszystkich; za bezbożnych (Rz 5,6), za grzeszników (Rz 5,8), za NAS.
"O, gdybyż świat mógł skosztować i zobaczyć bogactwa Jego łaski, ramiona miłości, które mnie otaczają, objęły by cały świat!".
"On jest przebłaganiem za nasze grzechy i nie tylko za nasze, lecz za grzechy całego świata" (1 Jn 2,2).
Przybytek miał tylko jedną bramę, jedno wejście na dziedziniec. Bóg powiedział do Mojżesza (2 Moj 27,16) — "Brama dziedzińca mieć będzie kotarę na dwadzieścia łokci z fioletowej i czerwonej purpury, z karmazynu i ze skręcanego bisioru wzorzyście haftowanego; do niej cztery słupy i cztery podstawy". Wszystko tutaj wskazuje na naszego wspaniałego Pana.
Chociaż brama była częścią ogrodzenia, w rzeczywistości jednak była czymś odrębnym. Chociaż sprawiedliwość Boża ogarnia całą ludzkość, jednakże nie pozwala człowiekowi przyjść do Boga w dowolny sposób. Cztery słupy w bramie uświadamiają nam, że chociaż 4 jest liczbą świata, jednakże człowiek musi być pojednany z Bogiem na warunkach, które określił Bóg. Jezus powiedział: "JA JESTEM DROGĄ" (Jn 14,6), oraz "JA JESTEM DRZWIAMI" (Jn 10,9).
Ponadto cztery kolory na kotarze wejściowej mówią o jednej i tej samej Osobie. Tak samo czterech ewangelistów pokazuje tę samą osobę z różnych punktów widzenia, lecz wszyscy mówią o tej samej Osobie.
Wiemy już, że biel lnu mówi o czystości i zupełnej sprawiedliwości człowieka — Jezusa Chrystusa. Kolor niebieski mówi o boskości Syna Bożego, natomiast czerwony wskazuje na Jego cierpienia, zaś purpurowy przypomina o Jego królewskiej władzy. Tak więc czterokolorowa kotara wejściowa mówi nam: o Bożym Synu (kolor niebieski), o Bożym Władcy (purpura), o Bożym Zbawicielu (czerwień) i o Bożym Słudze (biel). Liczba cztery mówi o powszechności i uświadamia prawdę, że nasz Zbawiciel jest dostępny dla wszystkich.
Brama była szeroka, lecz miała tę samą powierzchnię, co drzwi i zasłona w Przybytku. To co straciła na wysokości, zyskała na szerokości. Wysokość oznacza większe, bogatsze przeżycie duchowe, natomiast szerokość symbolizuje wolny dostęp. "Ktokolwiek pragnie niech przyjdzie".
Podstawy słupów różniły się od postaw desek. Podstawy desek tworzyły fundament Przybytku. Były zrobione ze srebra i mówiły o Bożym odkupieniu. Natomiast podstawy słupów były wykonane z miedzi, a miedź symbolizuje moc i trwałość.
Jan będąc na wyspie Patmos ujrzał w widzeniu naszego Pana i powiedział: "A nogi Jego były podobne do mosiądzu w piecu rozżarzonego" (Obj 1,15). W 1 Krl 4,13 czytamy o SPIŻOWYCH ZAWORACH, W Jer 1,18 o SPIŻOWYCH MURACH, w 5 Moj 33,25 o SPIŻOWYCH ZASUWACH, w Sędz 16,21 o SPIŻOWYCH ŁAŃCUCHACH, a w 1 Sam 17,5 czytamy o SPIŻOWYM HEŁMIE. Wszystko to mówi o mocy. Dziedziniec otoczony był 60 słupami z trwałego drzewa, zakończonymi 60 srebrnymi głowicami, opartymi na mocnych 60 miedzianych podstawach.
To wszystko przypomina nam, że cały świat otoczony jest przez Boga niezmiennego, świętego, zbawiającego i łaskawego, lecz również mocnego Boga. "Któż to przychodzi z Edomu, z Bosry w czerwonych szatach? Wspaniały On w swoim odzieniu, dumnie kroczy w pełni swojej siły. To Ja, który wyrokuję sprawiedliwie, mam moc wybawić" (Iz 63,1). Czy jest coś zbyt trudnego dla Pana? "Lecz abyście wiedzieli, że Syn Człowieczy ma moc na ziemi odpuszczać grzechy — rzekł do sparaliżowanego: Wstań, weź łoże swoje i idź do domu swego!" (Mt 9,6). Możliwości oraz moc naszego niezmiennego, łaskawego, zbawiającego Pana, sprawia, że ci, którzy przyjmują Jego łaskę, składają Mu nieustannie ofiarę pochwalną, to jest owoc warg, które wyznają Jego imię. On przeto jest w stanie uczynić daleko więcej ponad to wszystko, o co prosimy, albo o czym myślimy.
Gdy uświadomimy sobie, że oprócz miedzianych podstaw były jeszcze inne elementy utrzymujące stabilność ogrodzenia, wówczas lepiej zrozumiemy prawdę, że Bóg jest mocny i niezmienny.
Srebrne klamry świadczą o działaniu Zbawiciela zmierzającym do zachowania Jego ludu we wzajemnej społeczności między sobą (1 Jn 1,7).
SREBRNE HACZYKI podtrzymywały zasłony ogrodzenia. Uczy nas to, że tylko na podstawie dzieła Chrystusa dokonanego na krzyżu, Boża sprawiedliwość może być objawiona ginącemu światu (Rz 3,25). Tak samo ukrzyżowany Zbawiciel łączy nas samych z Bożą sprawiedliwością, którą pragniemy zwiastować (1 Kor. 2,2).
MIEDZIANE KOŁKI (czasami nazywane gwoździami) mówią ponownie o mocy i cierpliwości Pana. Gwoździami był przybity do krzyża, a w liście do Hebrajczyków czytamy: "Który z powodu wystawionej przed Nim radości, wycierpiał krzyż, nie bacząc na jego hańbę". Te kołki (lub gwoździe) były wbijane w ziemię. Podobnie było z Panem Jezusem; a prorok Izajasz powiada: "I wbiją Go jako gwóźdź na pewnym miejscu, i będzie tronem chwały dla domu swojego Ojca. I na nim zawiśnie cały ciężar domu Jego Ojca" (22,23). Chwała naszemu drogiemu Panu, że mamy udział w Jego chwale i Jego mocy. "Bo jeśli wrośliśmy w podobieństwo Jego śmierci, wrośniemy również w podobieństwo Jego zmartwychwstania" (Rz 6,5).
SZNURY natomiast mówią o nieskończonej miłości Pana Jezusa. "Przyciągałem ich więzami ludzkimi, powrozami miłości" (Oz 11,4). Miłujmy Go, gdyż On nas przedtem umiłował (Jn 4,19).
Możnaby wymienić wiele innych cech świadczących o mocy i wielkości naszego Boga. Rozważmy cztery tematy świadczące o naszym mocnym i nieporuszonym Bogu.
Boże atrybuty są wieczne. Bóg zawsze jest, był i na wieki będzie ten Sam.
