Przedmowa

Do opracowania niniejszego słownika skłoniły mnie głownie listy czytelników czasopisma „Wolność Sumienia". Często otrzymywałem w nich takie pytania jak: Co znaczy słowo „paruzja"? Kim są owi 144 000 w Obj. 7:4? Dlaczego człowiek musi być zbawionym? Co znaczy słowo „bestia" w Księdze Objawienia? itd. A że takie pytania dowodzą zainteresowania czytelnictwem Pisma Świętego, postanowiłem przygotować pewną liczbę pytań z odpowiedziami, wydać je drukiem i rozprowadzić je miedzy czytelnikami, aby sobie w ten sposób zaoszczędzić sporo pracy i czasu przy dawaniu odpowiedzi na pytania czytelników. Jednak w pracy tej przybywało coraz więcej pytań i dlatego postanowiłem popracować trochę dłużej i przygotować mały słownik, który przyjął rozmiary książki.

Podobne słowniki opracowuje zazwyczaj cały sztab biblistów (często przy pomocy historyków, filologów, archeologów, antropologów i in.) ale słownik niniejszy jest dziełem jednej osoby. Nie odbyło się przy tym także bez ważniejszych trudności: pisałem poza krajem, z konieczności skazany jestem na nieużywalność polskiego języka, którą żyję już trzydzieści lat, brak fachowych bibliotek ze źródłami w polskim języku i także człowieka, którego można by zapytać nawet o najprostszą rzecz. Mimo wszystko sądzę, że polszczyzna w Słowniku Czytelnika Biblii jest znacznie lepsza niż Skawińskiego w „Latarniku" Sienkiewicza!

Uważam, że mimo niedociągnięć, z których zdaję sobie sprawę, słownik niniejszy może oddać dobre usługi czytelnikom Biblii i pobudzić także innych do czytania tej księgi, która zawiera Słowo Prawdziwego Boga.

Nie wolno zapominać o tym, że Biblia nie jest powieścią, którą się po przeczytaniu odkłada i już więcej do niej nie wraca — Biblię trzeba zgłębiać i nią żyć. Czytelnictwo Biblii wciąż jeszcze znajduje się w powijakach u wielu z naszych drogich braci i sióstr. Nie wszyscy czytają ją codziennie, niektórzy zadowalają się pojedynczymi wersetami, których wyuczyli się na pamięć, ale nie myślą o zgłębieniu Słowa Bożego i zapoznaniu się ze skarbami czekającymi na tych, co Boga miłują. Słownik ma także służyć tym, co starają się zrozumieć Słowo Boże lepiej i podawać je drugim, tzn. braciom dla wzrostu duchowego; tym, którzy zrobili dobry początek, a później pogrążyli się we śnie bezczynności; no i także tym, co są wrogami Ewangelii i dzieła zbawienia, bo Chrystus przecież za wszystkich zmarł. Musze się przyznać, że pragnąłbym dożyć chwil otrzymania chociaż garstki wiadomości o tym, że S.C.B. oddał niektórym osobom pewne usługi w usiłowaniu lepszego zrozumienia i pogłębienia znajomości Pisma Świętego, aby się na nowo przekonać, że na pracy tej spoczywało błogosławieństwo Pana naszego.

Przy opracowywaniu S.C.B. starałem się unikać trzymania się zasad jakiegokolwiek wyznania, ale trzymać się wyłącznie samego Pisma Świętego; chciałem uwzględniać zasady, które obowiązywały w zborach pierwotnych chrześcijan. Obok wymogów starego przekładu, który oznaczałem literami TR (przekład Radziwiłła) starałem się także uwzględnić przekład Benedyktynów Tynieckich (BT), zw. „Biblią Tysiąclecia", a w niektórych wypadkach także Nowy Przekład (NP), którego tylko NT miałem do dyspozycji, co czytelnik łatwo spostrzeże przy podanych imionach i nazwach geograficznych, np. FANUEL, PENUEL, przy czym lewa strona wzięta jest z TR, a prawa z BT.