Rzeka Abana

1. Abdon (Joz.21:30) - miasto lewickie, które należało do plemienia Asera;
2. Abdon (Sdz.12:13) - sędzia Izraela, syn Hillera. Sądził Izraela przez osiem lat i był znany ze swojej licznej rodziny;
3. Abdon (1Krn.8:23) - syn Szaszaka, wymieniony w rodowodzie Beniamina;
4. Abdon (1Krn.8:30) - pierworodny syn Gibeona;
5. Abdon (2Krn.34:20) - syn Michy.

1. Abiasz (Łk.1:5) - kapłan z potomków Aarona, naczelnik jednej z 24 grup, na które Dawid podzielił kapłanów. Zachariasz, ojciec Jana Chrzciciela, był z grupy Abiasza.
2. Abiasz (1Sm.8:2) - imię drugiego syna Samuela. Był on sędzią nad Izraelem w Beer-Szebie, lecz razem z bratem swoim Joelem, naginał prawo i dla swojej korzyści brał datki. Ich złe zachowanie było przyczyną, że lud zaczął prosić Samuela, żeby ustanowił króla nad nimi.
3. Abiasz (1Krl.14:1-13) - syn Jeroboama, króla izraelskiego. W 1Krl.14 mówi się, że Abiasz zachorował i że Jeroboam, niepokojąc się o los swego syna, wysłał swoją żonę do proroka Achiasza w Sylo, aby dowiedziała się o losie dziecka. Prorok przepowiedział jego śmierć (w.12) i upadek domu Jeroboama. Abiasz rzeczywiście umarł, gdy jego matka powróciła do Tirsy, kiedy tylko przekroczyła próg domu, i pochowali go, i opłakiwał go cały Izrael (w.17).
4. Abiasz (1Krl.14:31; 15:7-8) - syn Rechabeama (Roboama), jedna z osób wymienionych w rodowodzie Pana Jezusa Chrystusa (Mt.1:7). Naśladował swego ojca Rechabeama i panował nad Judą w Jeruzalemie trzy lata. Popełniał on wszystkie grzechy swojego ojca, które ten czynił przed nim, a jego serce nie było szczerze oddane Panu, Bogu jego, jak serce Dawida, jego praojca (15:3); lecz ze względu na obietnicę, daną Dawidowi, Pan oszczędził go. Abiasz prowadził wojny z Jeroboamem (2Krn.13:2-20) i pokonał go, tak iż padło z Izraela pięćset tysięcy doborowych wojowników (w.17). Pomimo osobistych wad i braków, Abiasz swoją mową, skierowaną do Jeroboama i Izraelitów, oraz świadectwem swojej wiary w Pana, pokazał że nie całkowicie upadł w grzech. Po wojnie, o której szczegółach donosi 2Krn.13, Abiasz nie stał się lepszy. Miał 14 żon i 38 dzieci. Po jego śmierci pogrzebano go w Mieście Dawida, a na tronie zasiadł jego syn Asa.

1. Abichail (4M.3:35) - ojciec Suriela, wódz lewickiego rodu Merarytów w czasach Mojżesza;
2. Abichail (1Krn.2:29) - żona Abiszura, matka Achbana i Molida, z plemienia Judy;
3. Abichail (1Krn.5:14) - syn Hura, z plemienia Rubena;
4. Abichail (Est.2:15) - ojciec Estery i stryj Mordochaja.

1. Abiel (1Sm.9:1; 14;51) - ojciec Kisza, dziadek króla Saula i Abnera, wodza jego wojsk;
2. Abiel (1Krn.11:32) - z Araby, jeden z dzielnych rycerzy Dawida.

1. Abiezer (Sdz.8:2) - najstarszy syn Gileada, potomek Makira i Manassesa. Powyższy tekst zawiera w sobie przenośnię. – Gedeon był z rodu Abiezera. Efraimici skarżyli się, że nie zostali wezwani, kiedy szedł on walczyć z Midiańczykami. Gedeon starał się uspokoić ich mówiąc, że odniósł swoje zwycięstwo tylko z trzystoma wojownikami, w większości z rodu Abiezera, i że jest ono zbyt małe w porównaniu z wzięciem do niewoli przez Efraimitów dwóch książąt midiańskich: Oreba i Zeeba. Chociaż ostatnie zwycięstwo, w stosunku do liczebności, mogło wydawać się tylko jako powtórne winobranie, jednak w swojej chwale i ważności daleko przewyższyło ono plon winnicy, dokonany przez ludzi Abiezera;
2. Abiezer (2Sm.23:27) - z Anatot, dzielny rycerz Dawida.

1. Abigail (1Sm.25:3) - mądra i piękna żona okrutnego i zdemoralizowanego Nabala, znana ze swej wielkoduszności i pomocy, okazanej Dawidowi i jego ludziom na górze Karmel. W ten sposób odwróciła zemstę od swego męża, którą gotował mu Dawid za jego grubiańską odmowę pomocy (1Sm.25:1-35). Kiedy Abigail opowiedziała swemu mężowi, Nabalowi, o grożącym mu niebezpieczeństwie, to z przerażenia w nim serce zamarło i zdrętwiał jak kamień (1Sm.25:37) i po dziesięciu dniach zmarł. Wkrótce Abigail stała się żoną Dawida i urodziła mu syna Kileaba (por. 2Sm.3:3 i 1Krn.3:1).
2. Abigail (1Krn.2:16-17) - siostra Dawida i matka Amasy; jej mąż nazywał się Jeter Ismaelita.

1. Abimelech (1M.20:2; 26:1) - król Geraru; wprowadzony w błąd przez Abrahama, posłał po Sarę, żonę Abrahama, aby ożenić się z nią. Jednak Pan nocą we śnie objawił mu związki Sary z Abrahamem i powstrzymał się on przed grzechem (1M.20:2-6). Abimelech, wypomniawszy Abrahamowi oszustwo, gdyż ten przedstawił Sarę jako swoją siostrę, zwrócił mu ją z powrotem z wieloma darami i zaproponował Abrahamowi zamieszkanie na jego ziemi, tam gdzie chce (20:15). Później, po modlitwie Abrahama, uzdrowił Bóg Abimelecha, żonę jego i niewolnice jego, tak iż znowu mogły rodzić: Gdyż Pan zamknął każde łono w domu Abimelecha z powodu Sary, żony Abrahama (20:17-18). W późniejszym czasie Abimelech (tytuł królów filistyńskich) lub jego następca o tym samym imieniu, w podobny sposób został wprowadzony w błąd przez Izaaka odnośnie jego żony Rebeki, w czasie ich zamieszkiwania w Gerarze z powodu głodu w ziemi kananejskiej (1M.26:6-10).
2. Abimelech (Sdz.8:31; 9:1,18,25) - syn Gedeona, który po śmierci swego ojca przekonał mieszkańców Sychem, aby obwołali go królem. Później wydał na śmierć swoich siedemdziesięciu braci, którzy mieszkali w domu swego ojca w Ofrze, pozostawiając przy życiu tylko najmłodszego Jotama. Później Jotam wypowiedział do mieszkańców Sychem satyryczną przypowieść o drzewach wybierających króla (Sdz.9:7-20). Podczas oblężenia Tebes został śmiertelnie ranny w głowę przez spadający kamień młyński, który rzuciła pewna kobieta z baszty. Żeby nie powiedziano, że zabiła go kobieta, rozkazał swemu giermkowi, aby przebił go mieczem, przebił go więc jego giermek i on zmarł (Sdz.9:54-57).
3. Abimelech (Ps.34:1) - przed którym Dawid udawał obłąkanego i który go wypędził. Tutaj, zgodnie ze wskazaniem 1Sm.21:10-15, jako Abimelecha rozumiemy Achisza, króla Gat, do którego udał się Dawid przed prześladowaniem Saula. (Patrz Achisz).

1. Abinanab (1Sm.16:8) - jeden z siedmiu synów Isaja, który poszedł z Saulem na wojnę.
2. Abinanab (1Sm.31:2) - jeden z synów Saula, zabity w bitwie Izraelitów z Filistyńczykami na górze Gilboa.
3. Abinanab (1Sm.7:1) - Izraelita z Kiriat-Jearim, do domu którego zawieziono Skrzynię Pańską, zwróconą przez Filistyńczyków, i w którym pozostawała przez około dwadzieścia lat.

1. Abiram (4M.16:1) - wraz z Korachem i Datanem wystąpił przeciwko Mojżeszowi i Aaronowi (Patrz Aaron);
2. Abiram (1Krl.16:34) - pierworodny Chiela z Betelu, który zmarł, kiedy jego ojciec odbudował fundamenty Jerycha wbrew Bożemu zakazowi. Tak spełniła się przepowiednia Jozuego: Przeklęty będzie przed Panem mąż, który podejmie odbudowę tego miasta, Jerycha! Na swoim pierworodnym założy jego fundament i na swoim najmłodszym postawi jego bramy (Joz.6:26).

1. Achab (1Krl.16:29) - syn Omriego i jego następca, ósmy król izraelski. Panował przez 22 lata (925-903 rok przed Chr.). Jego rezydencją była Samaria. Był żonaty z Izebel, córką Etbaala, króla Sydonu, kobietą bezbożną. Była ona bardzo bałwochwalcza, a Achab, idący we wszystkim za jej przykładem, stał się też czcicielem Baala i nawet sporządził Aszerę oraz zbudował ołtarz dla pogańskiego kultu. Już o pierwszych latach panowania Achaba Pismo mówi: Lecz Achab, syn Omriego, postępował w oczach Pana gorzej niż wszyscy jego poprzednicy (1Krl.16:30). Prorok Eliasz ostrzegał Achaba o zbliżającej się suszy i mającym nastąpić wskutek tego głodzie. Tak też stało się, zgodnie z przepowiednią prorocką. W trzecim roku głodu Achab wezwał Obadiasza, ochmistrza domu królewskiego, człowieka pobożnego, i nakazał mu iść jedną drogą, gdy sam poszedł drugą drogą po to, aby znaleźć trawę nad źródłami wód dla koni i mułów. W drodze Obadiasz spotkał się z prorokiem Eliaszem, który otrzymał w tym czasie nakaz od Pana pójścia do Achaba; i oto, na żądanie Eliasza, Achab wyszedł mu na spotkanie. Zobaczywszy Eliasza, Achab zapytał go: Czy to ty jesteś, sprawco nieszczęść w Izraelu? (1Krl.18:17). Prorok odpowiadając, napiętnował go za bałwochwalstwo: Nie ja sprowadziłem nieszczęście na Izraela, lecz ty i ród twojego ojca przez to, że zaniedbaliście przykazania Pana, a ty poszedłeś za Baalami (w.18). Później zaproponował mu udowodnienie, że bogowie, którym on służy, nie są prawdziwymi bogami. W tym celu nakazał Achabowi zebrać 450 proroków Baala na górze Karmel; i tutaj nierozumność ich bałwochwalstwa została obnażona w cudowny i porażający sposób (Patrz Eliasz); później wszyscy prorocy Baala zostali pochwyceni na rozkaz Eliasza i zabici nad potokiem Kiszon. Zanim Achab powrócił do Samarii, spadł duży deszcz. Sześć lat później, Benhadad, król Aramu, z dużym wojskiem obległ Samarię; lecz Achab nagle zapadł na niego i zniszczył dużą część jego wojska, a pozostałych zmusił do ucieczki, zaś sam Benhadad ledwo zdążył się uratować na koniu. Król Aramu, zakładając że jego porażka nastąpiła wskutek dogodnego miejsca, w którym stało wojsko Achaba, łudził się, że jeśli spotka się z nim na równinie, to pokona króla izraelskiego, dlatego po roku znów obległ Samarię. Achab dowiedział się o tym od proroka wkrótce po pierwszym zwycięstwie i przygotował się do bitwy. Znowu zwyciężył, a Aramejczycy stracili w jednym dniu sto tysięcy żołnierzy, prócz 27 tys. zabitych przez mur w Afek, gdzie uciekli. Benhadad znalazł się w liczbie jeńców; lecz zawarł pokojowe przymierze z Achabem i wrócił do domu. Achab otrzymał od proroka pouczenie, że zgrzeszył, wypuściwszy na wolność króla Aramu, tym bardziej, że ten został wydany w jego ręce w cudowny sposób przez Bożą opatrzność, i że czyn jego jest taki, iż powinien sam zapłacić życiem za życie Benhadada oraz własnym ludem za jego lud. Tak mówi Pan: – powiedział do niego prorok – Za to, że wypuściłeś z ręki swojej męża, który był obłożony moją klątwą, zapłacisz swoim życiem za jego życie, a swoim ludem za jego lud (1Krl.20:42). Ta wiadomość odniosła na Achabie przez jakiś czas duży wpływ. Z dalszej historii Achaba widać, że pomimo grożącego wyroku Bożego bezbożny król izraelski nie poprawił się, lecz coraz bardziej pogrążał się w bezbożności. Nabot, jeden z jego bliskich sąsiadów, miał winnicę, położoną prawie przy samym pałacu Achaba. Achab bardzo chciał pozyskać ją i prosił Nabota, aby ten odstąpił ją, obiecując dać mu lepszą winnicę w innym miejscu lub zapłacić. Ta królewska propozycja była bardzo korzystna, lecz Nabot nie chciał rozstać się z winnicą pod żadnym warunkiem: – było to dziedzictwo po przodkach i dlatego nie zgodził się na propozycję Achaba. Zdenerwowany odmową Nabota, król położył się na łożu swoim i odwrócił się twarzą do ściany i nie przyjmował posiłku (1Krl.21:4). Izebel, jego bezbożna żona, dowiedziawszy się od niego o przyczynie jego wzburzenia, zapewniła go, że może być spokojny i że jego pragnienie spełni się. Z jej nakazu dwaj fałszywi świadkowie oskarżyli Nabota o bluźnierstwo przeciwko Bogu i królowi. Skutkiem fałszywego świadectwa było to, że został ukamienowany za miastem, a Achab przejął winnicę Nabota. Lecz sąd Boży nad Achabem nie zwlekał. Pan posłał Eliasza, aby napiętnował go za ten czyn i przepowiedział mu straszny sąd Boży nie tylko nad nim samym, lecz i całkowite wytępienie jego całego domu. W miejscu – powiedział mu Eliasz – gdzie psy lizały krew Nabota, psy będą lizać również twoją własną krew (1Krl.21:19). Pomimo swej bezbożności Achab jeszcze nie całkowicie stracił w tym czasie świadomość swojej grzeszności i kiedy groźny sąd Boży był tak blisko przy nim, on rozdarł swoje szaty, wdział wór na swoje ciało i pościł, i sypiał w worze, i chodził przygnębiony (1Krl.21:27). Jego upamiętanie było czasowe i Pan ukaranie jego odłożył tylko na jakiś czas. Powiedział On do Eliasza: Nie sprowadzę nieszczęścia za jego życia, ale za życia jego syna sprowadzę nieszczęście na jego ród (w.29). Okoliczności śmierci Achaba są bardzo interesujące i pouczające. Zaproponował on Jehoszafatowi, królowi judzkiemu, wspólną wojnę przeciwko Ramot Gileadzkiemu, będącego we władaniu króla Aramu. Jehoszafat wyraził gotowość zawarcia przymierza z Achabem, lecz powiedział, że najpierw trzeba poznać wolę Bożą odnośnie zamierzonego zamiaru. Achab wezwał swoich 400 fałszywych proroków i wszyscy oni mówili twierdząco o przebiegu wojny, ale Jehoszafat, jak się wydaje, wątpił w prawdziwość wiedzy tych fałszywych proroków i dlatego zapytał: Czy nie ma tutaj jeszcze jakiegoś proroka Pana, abyśmy i jego zapytali? (1Krl.22:7). Achab wskazał mu na proroka Micheasza, wyraziwszy jednocześnie swoją niechęć do niego, gdyż jego proroctwa zwiastowały tylko nieszczęścia. Pomimo tego król posłał po proroka Micheasza dworzanina, przykazawszy mu przekazać wypowiedzi proroków, przy czym wyraził pragnienie, żeby i on prorokował pozytywnie, zgodnie ze słowem fałszywych proroków. Przepowiadaj dobrze – mówił posłaniec. – A Micheasz odpowiedział: Jako żyje Pan, że będę mówił tylko to, co mi powie Pan (w.13-14). Kiedy prorok Micheasz pojawił się przed obliczem dwóch królów, zadano mu to samo pytanie, jakie zadano też innym prorokom: Micheaszu, czy mamy ruszyć przeciwko Ramot Gileadzkiemu na wojnę, czy też tego zaniechać? (1Krl.22:15). Prorok radził iść, ale takim tonem, że widać było, iż nie mówi w duchu prorockim. Achab prosił go, żeby nie mówił nic innego, prócz prawdy. Wtedy Micheasz wyjawił mu wszystko; powiedziawszy, że nie tylko przegra, ale i to, że Pan dał w usta proroków ducha kłamliwego, żeby szybciej doprowadzić go do ostatecznej zguby, która go czekała. Achab odesłał prawdziwego proroka Bożego do Samarii i nakazał zamknąć go w więzieniu do swego powrotu z pola walki. W ten sposób zaślepieni królowie, izraelski i judzki, wbrew woli Najwyższego, stanęli na polu walki z królem Aramu pod Ramot Gileadzkim. Achab na polu walki był w przebraniu, lecz przypadkowo strzała raniła króla izraelskiego, a krew z rany płynęła do wnętrza rydwanu, tak że wieczorem tego samego dnia umarł. Wojsko jego zostało rozbite i rozproszone zgodnie z przepowiednią Micheasza. Jego ciało przywieziono do Samarii, a gdy zmywano rydwan nad stawem w Samarii, psy lizały jego krew i nierządnice kąpały się w nim według słowa Pana, jakie wypowiedział (1Krl.22:38). Szczególnie bezbożni królowie późniejszych czasów często porównywani byli do Achaba z powodu swego bałwochwalstwa, demoralizacji i chciwości;
2. Achab (Je.29:21-22) - syn Kolajasza, fałszywy prorok w czasach proroka Jeremiasza, który razem z Sedekiaszem, innym fałszywym prorokiem, został spalony przez Nebukadnesara, króla babilońskiego.

1. Achaz (2Krn.28:1) - syn Jotama, odziedziczył tron króla judzkiego mając 20 lat; oddawał się bałwochwalstwu i nawet składał w ofierze własne dzieci swoim pogańskim bogom. Ta bezbożność sprowadziła na niego i jego królestwo surowy sąd Boży. Królestwo Judzkie zostało zniszczone i stało się pustynią wskutek wielkiego bezprawia. Na początku jego panowania (prawdopodobnie w drugim roku), królowie Aramu i Izraela, którzy już pod koniec panowania Jotama zamierzali zniszczyć Judeę, wtargnęli do judzkiego królestwa z licznym wojskiem, chcąc oblegać Jeruzalem. Z tego powodu Pan nakazał prorokowi Izajaszowi, aby wziął swego syna, Szeariaszuba, i szedł do Achaza, którego można było spotkać w pewnym znanym miejscu Jeruzalemu, aby obwieścić mu wolę Pana. Ta łaska została okazana bezbożnemu królowi jako przedstawicielowi domu Dawida (Iz.7:1). Izajasz, spotkawszy Achaza w określonym miejscu, powiedział mu, że plany nieprzyjaciela upadną, że plany dotyczące Jeruzalemu zostaną zniszczone i że w późniejszym czasie królestwa nieprzyjaciół zostaną zniszczone. Na potwierdzenie tego proroctwa królowi dano możliwość proszenia o jakikolwiek znak. Król odmówił (Iz.7:14), lecz sam Pan zechciał dać mu następujący znak przez proroka: Dlatego sam Pan da wam znak: Oto panna pocznie i porodzi syna, i nazwie go imieniem Immanuel. Mlekiem zsiadłym i miodem żywić się będzie do czasu, gdy nauczy się odrzucać złe, a wybierać dobre. Gdyż zanim chłopiec nauczy się, odrzucać złe, a wybierać dobre, kraj, przed którego obu królami drżysz, będzie spustoszony (Iz.7:14-16; Mt.1:23). Po 3 lub 4 latach , po wypowiedzeniu tego proroctwa, królowie Izraela i Aramu zostali zabici (2Krl.15:30; 16:9). Prawdopodobnie był to początek spełnienia się proroctwa, lecz stało się ono wyraźniejsze i dosłowniejsze w samym narodzeniu się Immanuela, gdyż Herod Wielki był ostatnim królem, mającym prawo do tytułu króla judzkiego i izraelskiego, i chociaż dożył on do czasu narodzenia Immanuela, to umarł, gdy Pan Jezus był jeszcze niemowlęciem, i wtedy wykonało się proroctwo Jakuba: Nie oddali się berło od Judy ani buława od nóg jego, aż przyjdzie władca jego, i jemu będą posłuszne narody (1M.49:10). Pomimo przychylności i łaski Bożej, Achaz postępował za pożądliwościami swego serca. Wyprawił posłów do króla asyryjskiego ze wspaniałymi darami ze złotych i srebrnych rzeczy świątyni, prosząc go o pomoc przeciwko Aramejczykom, którzy ciągle jeszcze prześladowali go. Król asyryjski, zgodnie z jego pragnieniem, zaczął oblegać Damaszek, zdobył go i zabił króla. Achaz wyprawił się do Damaszku, aby pozdrowić króla asyryjskiego z okazji zwycięstwa, i zobaczył tam ołtarz. Rozkazał zbudować u siebie taki sam i postawić go w miejsce ołtarza Pańskiego. Na pogańskim ołtarzu składał ofiary bogom Damasceńczyków, mówiąc: Bogowie królów aramejskich pomogli im, więc i ja będę im składał ofiary, a oni mi pomogą. Tymczasem oni przyczynili się do upadku jego samego i całego Izraela – zauważa Pismo (2Krn.28:23). Achaz zmarł w wieku 36 lat, w 16 roku swego panowania. Chociaż został pogrzebany w Jeruzalemie, lecz jego ciało nie zostało wniesione do grobu królów. Jego następcą został jego syn Hiskiasz (2Krn.29:1). Imię Achaza wymienia się w rodowodzie Pana Jezusa, Mt.1:9;
2. Achaz (1Krn.8:35) - syn Michy, z potomstwa Jonatana, Beniamita.

1. Achazjasz (1Krl.22:40) - syn i następca Achaba, króla izraelskiego. Był on tak bezbożny, że kiedy Jehoszafat, król judzki, sprzymierzył się z nim, żeby razem zbudować flotę handlową w Esjon-Geber, Bóg posłał swego proroka, żeby powiedział Jehoszafatowi, że z powodu jego związku z Achazjaszem jego flota zostanie zniszczona (2Krn.20:35-37), i zgodnie z tą przepowiednią okręty rzeczywiście zostały zniszczone przez wiatr. Pod koniec życia Achazjasz spadł z balkonu swej górnej komnaty w Samarii. Ciężko chory z powodu tego upadku, wysłał posłów do Ekronu, żeby zapytali Belzebuba, bożka Ekronu, Czy on wyzdrowieje. Jego wysłańców spotkał nieznany człowiek, który nie pozwolił im pójść do Ekronu, i w imieniu Pana obwieścił, że choroba Achazjasza jest śmiertelna, gdyż chory nie zwrócił się do Boga Izraela, a do Belzebuba. Powrócili i obwieścili królowi o swoim spotkaniu, który z opisu domyślił się, że spotkanym człowiekiem był prorok Eliasz, dlatego wysłał dowódcę z pięćdziesięcioma wojownikami, aby go pojmali. Prorok siedział na szczycie góry, kiedy dowódca zbliżył się i oznajmił mu królewski nakaz. Po modlitwie Eliasza dowódcę i jego wojowników pochłonął ogień, który spadł z nieba. To samo wydarzyło się z drugim dowódcą i jego wojownikami. Trzeci dowódca padł na kolana i prosił o oszczędzenie jego życia i jego wojowników. Według nakazu Bożego Eliasz poszedł z nim i osobiście przepowiedział królowi, że on nie wyzdrowieje, lecz umrze. Wkrótce potem Achazjasz zmarł i jego miejsce zajął Jehoram, jego brat (2Krl.1:1-17).
2. Achazjasz (2Krl.8:25) - syn Jehorama i Atalii. Odziedziczył tron judzki po swoim ojcu w wieku 22 lat. Joram, król izraelski, został ranny w bitwie z królem Aramu pod Ramot Gileadzkim i przybył do Jezreel leczyć się. Tutaj Achazjasz odwiedził go. W tym czasie Jehu został namaszczony na króla izraelskiego i przybył do Jezreel, żeby wykonać sąd Boży nad Joramem, synem Achaba i przedstawicielem domu Achaba. Kiedy strażnik zobaczył z wieży zbliżające się wojska Jehu, szybko zawiadomoł o tym Jorama. Gdy wysłannicy do zbliżającego się wojska nie wracali, wtedy Joram i Achazjasz wyjechali, każdy na swoim rydwanie, na spotkanie Jehu i spotkali się na polu Nabota Jezreelczyka. Jehu wypomniał Joramowi o bezprawiu jego domu, naciągnął łuk i trafił Jorama strzałą w serce. Ścigał i zabił też Achazjasza, chociaż ten ostatni miał wystarczająco sił, żeby z ranami uciec do Megiddo, gdzie zmarł (2Krl.9:27), i stamtąd został przewieziony do Jerozolimy i pogrzebany z ojcami swoimi w mieście Dawida. W 2Krn.2 r. okoliczności śmierci Achazjasza przedstawione są trochę inaczej, lecz ta różnica nie jest istotna.

1. Achbor (1M.36:38-39) - ojciec Baalchanana, króla Edomu;
2. Achbor (Je.26:22) - ojciec Elnatana, księcia, posłańca króla Jojakima do Egiptu.

1. Achi (1Krn.5:15) - syn Abdiela, z plemienia Gada, mieszkający w Gileadzie, w Baszanie;
2. Achi (1Krn.7:34) - jeden z synów Szomera, potomek Asera.

1. Achiasz (1Sm.14:3) - syn Achituba, potomek arcykapłana Heliego, mieszkający w Sylo pod koniec panowania Saula;
2. Achiasz (1Krl.11;29) - prorok Boży, który mieszkał w Sylo. On prawdopodobnie wzmacniał Salomona podczas budowy świątyni i groził upadkiem jego królestwa po jego bezwstydnym upadku (1Krl.6:11; 9:6). Dożył późnej starości (1Krl.14:4);
3. Achiasz (1Krl.15:27-33) - ojciec Baaszy, króla izraelskiego, z plemienia Issachara;
4. Achiasz (1Krn.2:25) - syn Jerachmeela, pierworodnego Chesrona, z plemienia Judy;
5. Achiasz (1Krn.8:7) - Beniamita, z synów Ehuda;
6. Achiasz (1Krn.11:36) - pochodzący z Pelonu, rycerz Dawida;
7. Achiasz (Ne.10:27) - jeden z naczelników ludu, który podpisał umowę wierności Bogu.

1. Achiezer (4M.1:12) - syn Ammiszaddaja, książę z plemienia Dana;
2. Achiezer (1Krn.12:3) - Beniamita, stał na czele łuczników za panowania Dawida.

1. Achilud (2Sm.8:16) - ojciec Jehoszafata, kanclerza w czasach panowania Dawida;
2. Achilud (1Krl.4:12) - ojciec Baany, jednego z 12 nadzorców Salomona.

1. Achimaas (1Sm.14:50) - ojciec Achinoam, żony króla Saula;
2. Achimaas (2Sm.15:27) - syn kapłana Sadoka.

1. Achimelek (1Sm.21:2). Dawid podczas ucieczki przed Saulem, przybył do Nob, gdzie mieszkał kapłan Achimelek. Dawid powiedział, że bardzo spieszy się z powodu ważnej sprawy królewskiej i w ten sposób otrzymał od niego parę chlebów pokładnych, a także miecz Goliata. Doeg, Edomita, przełożony nad pasterzami Saula, który przebywał w Nob i był świadkiem spotkania Dawida i Achimeleka, opowiedział o tym Saulowi, który niezwłocznie wezwał do siebie Achimeleka i wszystkich kapłanów, będących z nim (22:17). Oskarżył ich o umyślną pomoc jego wrogowi, a ci zasłaniali się swoją niewiedzą o złych stosunkach między Saulem i Dawidem. Te wyjaśnienia nie pomogły kapłanom i król nakazał żołnierzom zabić ich. Kiedy żołnierze odmówili podniesienia ręki na kapłanów Pańskich, król rozkazał Doegowi zabić ich. Doeg uczynił to, wyciął też mieczem całe Nob, gdzie mieszkali kapłani, mężczyzn, kobiety i dzieci. Ebiatar, syn Achimeleka, był jedyną osobą, która uratowała się – uciekł on z efodem do Dawida. W Mk.2:26, zamiast imienia Achimeleka (1Sm.21:2-10), wymienia się imię: Abiatar (Ebiatar). To przeciwieństwo wyjaśnia się tą okolicznością, że Achimelek, tak jak jego syn Ebiatar, miał dwa imiona: Achimelek i Ebiatar;
2. Achimelek (1Sm.26:6) - Chetejczyk, jeden z rycerzy Dawida na pustyni Zyf.

1. Achinoam (1Sm.14:50) - córka Achimaasa i żona Saula;
2. Achinoam (1Sm.25:43) - kobieta z Jezreel, jedna z żon Dawida. Dostała się ona do niewoli amalekickiej podczas oblężenia Syklag i została uwolniona przez Dawida (1Sm.30:18). Achinoam była matką starszego syna Dawida, Amnona (2Sm.3:2).

1. Achio (2Sm.6:3-4) - syn Aminadaba, który razem z bratem swoim Uzzą, z nakazu Dawida, miał przewieźć Skrzynię Bożą z Baali do Jeruzalem;
2. Achio (1Krn.8:14) - Beniamita, jeden z synów Berii;
3. Achio (1Krn.8:31) - Beniamita, syn Jeiela.

1. Achitub (1Sm.14:3) - syn Pinechasa i wnuk arcykapłana Heliego. Niektórzy przypuszczają, że on dziedziczył tytuł arcykapłana po Helim;
2. Achitub (1Sm.22:9) - ojciec kapłana Achimeleka z Nob;
3. Achitub (2Sm.8:17; 1Krn.5:33) - ojciec kapłana Sadoka, syn Amariasza;
4. Achitub (1Krn.9:11) - ojciec Merajota, z przodków kapłana Azariasza;
5. Achitub (Ezd.7:2) - arcykapłan w rodowodzie Ezdrasza;
6. Achitub (Ne.11:11) - przodek kapłana Serajasza, przełożony domu Bożego.

1. Achlaj (1Krn.2:31) - syn Szeszana i wnuk Jiszi, z potomstwa Judy;
2. Achlaj (1Krn.11:41) - ojciec Zabada, jednego z rycerzy Dawida.

1. Achzib (Joz.15:44) - miasto plemienia Judy, położenie jego nie jest znane;
2. Achzib (Joz.19:29; Sdz.1:31) - kananejskie miasto, oddane plemieniu Asera. Leżało w pobliżu Morza Śródziemnego, na południe od Tyru.

1. Ada (1M.4:19-21) - jedna z żon Lamecha i matka Jabala oraz Jubala;
2. Ada (1M.36:2,4) - żona Ezawa, córka Elona, Chetyty, matka Elifaza.

1. Adajasz (2Krl.22:1) - ojciec Jedidy, matki króla Jozjasza;
2. Adajasz (1Krn.6:26) - Lewita z przodków znanego śpiewaka z czasów Dawida – Asafa;
3. Adajasz (1Krn.8:21) - jeden z synów Szimejego, z plemienia Beniamina;
4. Adajasz (1Krn.9:12) - kapłan, syn Jerochoma, wymieniony też w księdze Nehemiasza (11:12) jako jeden z pierwszych w Izraelu, którzy powrócili z niewoli;
5. Adajasz (2Krn.23:1) - ojciec setnika Maasejasza, który pomógł kapłanowi Jehojadzie w osadzeniu na tronie Joasza;
6. Adajasz (Ezd.10:29) - Izraelita, z synów Baniego, w czasach Ezdrasza i Nehemiasza mający żonę z obcego ludu;
7. Adajasz (Ezd.10:39) - syn Bennuja, z rodu Judy;
8. Adajasz (Ne.11:5) - jeden z przodków Maasejasza, z potomstwa Judy.

1. Adiel (1Krn.4:36) - potomek Symeona, syna Jakuba;
2. Adiel (1Krn.9:12) - kapłan, syn Jachzery, który powrócił z niewoli babilońskiej;
3. Adiel (1Krn.27:25) - ojciec Azmaweta, przełożony nad skarbcem królewskim Dawida.

1. Adin (Ezd.2:15) - czterystu pięćdziesięciu czterech jego potomków powróciło z niewoli babilońskiej do Jeruzalemu z Zerubabelem;
2. Adin (Ne.7:20) - sześciuset pięćdziesięciu pięciu jego potomków powróciło z niewoli babilońskiej do Jeruzalemu z Zerubabelem;
3. Adin (Ne.10:17) - naczelnik ludu, który w czasach Nehemiasza zawarł i spisał umowę, razem z innymi, odnośnie zachowywania zakonu i wierności Bogu.

1. Adna (1Krn.12:21) - z Manassesytów, którzy przyłączyli się do Dawida, gdy szedł do Syklag, był dowódcą nad tysiącami;
2. Adna (2Krn.17:14) - dowódca wojsk króla Jehoszafata; miał trzysta tysięcy dzielnych wojowników;
3. Adna (Ezd.10:30) - potomek Pachat-Moaba, żyjący w czasach Ezdrasza i Nehemiasza;
4. Adna (Ne.12:15) - kapłan, głowa rodziny Charima w czasach Jojakima.

1. Adoniasz (2Sm.3:4) - czwarty syn Dawida z Chaggity. Urodził się on w Hebronie i po śmierci swoich braci, Amnona i Absaloma, okazał zainteresowanie tronem swego ojca. Przygotowawszy sobie wozy, jeźdźców i 50 pieszych, radził się Joaba i Ebiatara kapłana, jak doprowadzić swój zamiar do końca. Batszeba, matka Salomona, szybko powiadomiła króla o zmowie Adoniasza, a prorok Natan potwierdził jej słowa. Dawid przysiągł przed Batszebą, że po nim będzie panował jej syn Salomon, i nakazał szybko namaścić go i ogłosić królem, co też zostało wykonane przez kapłana Sadoka przy dźwiękach trąb i głośnych okrzykach ludu: Niech żyje król Salomon! (1Krl.1:39). Adoniasz kończył swoją ucztę, gdy usłyszał dźwięki trąb i wrzawę ludu. Jonatan opowiedział mu o wszystkim, co się stało. Wtedy wszyscy uczestnicy uczty rozpierzchli się, a sam Adoniasz, bojąc się Salomona, poszedł i chwycił się narożników ołtarza, który był uważany za miejsce pozbawione przemocy. Po śmierci Dawida, Adoniasz przekonał Batszebę, żeby ta poprosiła od Salomona, jej syna, teraz panującego, o pozwolenie wzięcia sobie za żonę Abiszag, Szunamitkę, jedną z byłych żon starego Dawida. Salomon od razu rozpoznał zamiary Adoniasza i doradców. Zrozumiał, że gdy Adoniasz ożeni się z wdową po królu, jako starszy brat, łatwo znajdzie powód, żeby upomnieć się o królewski tron, co jawnie przeczyłoby wyraźnemu nakazowi Bożemu, który wypowiedział Pan odnośnie Dawida i niewątpliwie całej jego rodziny (1Krn.28:5). Dlatego Salomon rozkazał Benajowi, żeby zabił Adoniasza;
2. Adoniasz (2Krn.17:8) - jeden z Lewitów, wysłanych przez Jehoszafata, żeby nauczać ksiąg Zakonu we wszystkich miastach plemienia Judy;
3. Adoniasz (Ne.10:16) - Lewita, który podpisał umowę, dotyczącą wierności Bogu.

1. Adrammelek (Iz.37:38) - syn Sancheryba, króla asyryjskiego. Razem ze swoim bratem Sareserem, zabił swego ojca, kiedy on oddawał pokłon w świątyni Nisrocha, swojego boga. Przyczyna ojcobójstwa nie jest znana. Później obaj bracia uciekli do ziemi Ararat. W miejsce zabitego ojca panowanie objął jego syn Asarhaddon;
2. Adrammelek (2Krl.17:31) - sefarwejski bożek, czczony przez Sefarwejczyków po przesiedleniu ich do miast Samarii. Ten bożek, jak się przypuszcza, przedstawiał sobą słońce, gdy inny bożek, Anammelek, przedstawiał księżyc. Sefarwejczycy składali na ofiarę tym bożkom swoje dzieci, spalając je w ogniu. Można przypuszczać, że był to znany bożek Moloch.

1. Afek (1Sm.4:1-11) - miasto w granicach ziemi plemienia Judy i Beniamina, na wschód od Jeruzalem, gdzie Izraelici zostali pokonani przez Filistyńczyków i gdzie utracili Skrzynię Przymierza Pańskiego;
2. Afek (Joz.13:4) - miasto w ziemi plemienia Asera, w Sdz.1:31 nazywa się Afik;
3. Afek (1Sm.29:1) - miasto w pobliżu źródła Jezreel, w ziemi plemienia Issachara; tutaj w bitwie z Filistyńczykami zginął Saul i Jonatan;
4. Afek (1Krl.20:26; 2Krl.13:17) - tutaj, w czasie drugiego starcia z Benhadadem, królem aramejskim, Achab, król izraelski, odniósł zwycięstwo na Aramejczykami.

1. Aj (Joz.7:2) - królewskie miasto Kananejczyków, istniejące już w czasach Abrahama (1M.12:8). Było to drugie miasto zdobyte przez Izraelitów przed przekroczeniem Jordanu. Jozue całkowicie je zburzył (Joz.8:1-29). W Ne.11:31 nosi nazwę Ajja, a w Iz.10:28 – Ajjat;
2. Aj (Je.49:3) - nieznane miasto Ammonitów, wymienione razem z Cheszbonem.

1. Ajjalon (2Krn.28:18) - kananejska osada, położona w ziemi plemienia Dana, między Jeruzalem i Ekronem. W pobliżu Ajjalon znajdowała się dolina o tej samej nazwie (Ajalon w BW), znana z cudu Jozuego;
2. Ajjalon (Joz.19:42) - miasto w ziemi plemienia Dana;
3. Ajjalon (Sdz.12:12) - miasto w ziemi Zebulona, gdzie został pochowany sędzia Elon Zebulonita. W obecnym czasie położenie tego miasta jest nieznane;
4. Ajjalon (1Sm.14:31) - miasto w ziemi pokolenia Beniamina lub Judy;
5. Ajjalon (1Krn.6:54) - miasto w ziemi plemienia Efraima.

Moneta miasta Akko


Akko

1. Akkub (1Krn.3:24) - potomek Dawida, syn Elioenajasza;
2. Akkub (1Krn.9:17) - odźwierny przy wschodniej bramie świątyni;
3. Akkub (Ezd.2:45) - przodek sług świątynnych, którzy powrócili z niewoli babilońskiej razem z Zerubabelem;
4. Akkub (Ne.8:7) - jedna z osób, która miała za zadanie wyjaśniać ludowi księgi Zakonu.

1. Aleksander (Mk.15:21) - syn Szymona Cyrenejczyka. Szymona zmuszono do niesienia krzyża Chrystusowego na Golgotę;
2. Aleksander (Dz.4:6) - osoba z rodu arcykapłańskiego, razem z innymi arcykapłanami, uczestnicząca w sądzie nad apostołami Piotrem i Janem, z powodu cudownego uzdrowienia przez nich chromego;
3. Aleksander (Dz.19:33) - Żyd w Efezie, który uczestniczył w sporze między Pawłem i mieszkańcami Efezu z powodu buntu Demetriusza złotnika, i który starał się uspokoić wzburzenie ludu, chociaż bez powodzenia;
4. Aleksander (1Tm.1:20) - osoba wymieniona razem z Himeneuszem; oni są przykładem takich odstępczych chrześcijan, którzy odrzuciwszy dobre sumienie, odpadli od wiary i oddali się bałwochwalstwu;
5. Aleksander (2Tm.4:14) - Aleksander kotlarz, który wyrządził wiele złego apostołowi Pawłowi w dziele jego służy apostolskiej: Aleksander, kotlarz, wyrządził mi wiele złego – mówi apostoł Paweł – odda mu Pan według uczynków jego.

Aleksandria - Aleksandryjski obelisk

1. Alemet (1Krn.6:45) - miasto w ziemi plemienia Beniamina. W Joz.21:18 nazywa się Almon;
2. Alemet (1Krn.7:8) - jeden z synów Bekera, z plemienia Beniamina;
3. Alemet (1Krn.8:36) - syn Jehoaddy. W 1Krn.9:42 imię ojca brzmi: Jaara.

1. Alfeusz (Mk.2:14) - ojciec ewangelisty Mateusza lub Lewiego;
2. Alfeusz (Mt.10:3; Mk.3:18; Łk.6:15) - ojciec Jakuba i Judy Alfeusza.

Aloes

1. Amasa (2Krn.28:12) - syn Chadlaja, spośród naczelników efraimskich, w czasach króla Achaza;
2. Amasa (1Krn.2:17) - syn Jitro Ismaelity. Absalom uczynił go dowódcą wojsk podczas buntu przeciwko swemu ojcu Dawidowi, ale został pokonany przez swego krewnego Joaba. Dawid, gdy dowiedział się o pokrewieństwie między nimi, nie tylko wybaczył, ale nawet uczynił go dowódcą swego wojska w miejsce Joaba. Po buncie Szeby Dawid rozkazał Amasie zebrać mężów judzkich w ciągu trzech dni i pójść z nimi stłumić ten bunt; lecz wskutek jego spóźnienia król wyprawił Abiszaja z takim wojskiem, które można było zebrać w tym czasie, i razem z Joabem ścigali Szebę. W wyznaczonym miejscu pod Gibeonem Amasa połączył się z nim. Zawistny Joab, zbliżywszy się do Amasy jakby do przywitania, zadał mu śmiertelny cios. Amasa leżał przez jakiś czas na środku gościńca zbroczony krwią. Zabójstwo Amasy umożliwiło powrót Joaba na poprzednie stanowisko, a Dawid w tym czasie nie zrobił żadnej próby, żeby pomścić jego śmierć. Lecz kiedy umierał, to nakazał Salomonowi ukarać Joaba za to, że ten przelał krew Amasy i innych.

1. Amasaj (1Krn.6:10) - syn Elkany, Lewita, przełożony nad śpiewakami w czasach Dawida;
2. Amasaj (1Krn.15:24) - jeden z kapłanów w czasach panowania Dawida;
3. Amasaj (2Krn.29:12) - ojciec Machata, z Lewitów, za panowania króla Hiskiasza.

1. Amasjasz (2Krl.14:1) - ósmy król judzki, syn i następca Joasza. Zaczął panowanie w 25 roku życia. Jego osoba interesująco jest opisana w następujących słowach: Czynił on to, co prawe w oczach Pana, jednak nie ze szczerego serca (2Krn.25:2). Na początku swego panowania okazywał zewnętrzną przychylność dla zakonu Pana, lecz władza i pycha zmieniły jego serce – wpadł w sieć złego i uciekł się do ręki przemocy. Amasjasz postanowił wydać wojnę Edomitom, w tym celu zebrał 300 tys. wojowników ze swoich poddanych i 100 tys. najemnych żołnierzy Izraelskich, którym za służbę zapłacił 100 talentów srebra. Zanim wyruszył na wojnę, rozpuścił najemnych żołnierzy, pod groźbą że jeśli tego nie zrobi, to niewątpliwie padnie z ręki swoich nieprzyjaciół. Po pewnym wahaniu zgodził się na wykonanie Bożego nakazu. Amasjasz starł się z Edomitami w miejscu zwanym solną doliną i wygrał; wziął do niewoli 10 tys. i tyle samo pozostawił martwych na polu bitwy. Wpadając w pychę z powodu tego zwycięstwa i zapominając o Bogu, który mu je dał, zabrał bożki, którym kłaniał się pokonany nieprzyjaciel, stawiając im ołtarz jak swoim własnym bogom. Pan wysłał do niego proroka, aby napiętnował go z powodu tego grzechu (2Krn.25:15). Lecz król już mocno zatwardził serce swoje; zaczął kwestionować moc wysłannika Bożego, a nawet groził mu śmiercią. Wtedy prorok powiedział mu o zgubie, którą ściągnie na siebie swoim bałwochwalstwem i niewiarą. W ten sposób, pozostawiony swoim własnym dążeniom, Amasjasz szukał okazji do rozpoczęcia wojny z królem Izraelskim. Król odpowiedział na wyzwanie przypowieścią, wyrażając duże zdziwienie, piętnując króla judzkiego za jego pychę i pustosłowie. Przypowieść ta jest następująca: Oset, który rośnie na Libanie, posłał do cedru, który rośnie na Libanie, takie wezwanie: Daj swą córkę mojemu synowi za żonę; lecz zwierz dziki, który jest na Libanie, przeszedł się po oście i podeptał go. Myślisz sobie: Oto pobiłem Edomczyków, więc serce twoje wzbiło się w pychę, aby się przechwalać. Lecz pozostań w swoim domu. Po co wyzywasz nieszczęście? Przecież upadniesz ty i Juda wraz z tobą (2krn.25:18-19). Amasjasz nie porzucił swego zamiaru i starł się z wojskiem Izraela w Bet-Szemesz. Judzcy historycy przekazują, że wojsko judzkie nagle objął strach i uciekło przed Izraelem zanim zaczęła się bitwa. Jednak Amasjasz został wzięty do niewoli i sprowadzony do Jeruzalemu. Joasz, król izraelski, zrobił wyłom na czterysta łokci w murze jeruzalemskim od Bramy Efraimskiej aż do Bramy Narożnej. Przez ten wyłom wszedł do miasta, ograbił świątynię Bożą, zabrał całe złoto i srebro, i wszystkie znajdujące się w niej naczynia, zabrał królewski skarbiec i zakładników, i powrócił z triumfem do Samarii, pozostawiając króla na wolności, aby mógł rozmyślać o swojej głupocie, że nie posłuchał nakazu Bożego (2Krl.14). Po 15 latach od tej klęski, Amasjasz uciekł z Jeruzalem do Lachisz, żeby ratować się przed spiskiem. Lecz wysłano za nim pościg do Lachisz i tam pozbawiono go życia. Potem jednak przewieziono go końmi i pochowano obok jego ojców w Mieście Dawida (2Krn.25:27-28);
2. Amasjasz (1Krn.4:34) - ojciec Josza, jednego z książąt plemienia Symeona;
3. Amasjasz (1Krn.6:30) - przodek śpiewaka Etana;
4. Amasjasz (2Krn.17:16) - syn Zikriego, dowódca dwustu tysięcy dzielnych wojowników, za panowania Jehoszafata.

1. Ammiel (4M.13:12) - jeden z dwunastu wywiadowców, których wysłał Mojżesz z nakazu Bożego na zwiady do ziemie kananejskiej. Był z plemienia Dana;
2. Ammiel (2Sm.9:4) - ojciec Miachira, w domu którego przebywał Mefiboszet, wnuk Saula;
3. Ammiel (1Krn.3:5) - ojciec Batszeby, żony Dawida, matki czterech jego synów: Szimea, Szobab, Natan, Salomon;
4. Ammiel (1Krn.26:5) - jeden z Lewitów, wyznaczonych przez Dawida, do grupy odźwiernych świątynnych.

1. Ammihud (4M.2:18) - ojciec Eliszamy, naczelnika synów plemienia Efraima, podczas spisu Izraelitów na pustyni Synaj;
2. Ammihud (4M.34:20) - ojciec księcia Szemuela, z plemienia Symeona, wybranego do podziału ziemi;
3. Ammihud (4M.34:28) - ojciec księcia Pedahela, z plemienia Naftaliego, wybranego do podziału ziemi;
4. Ammihud (2Sm.13:37) - ojciec Talmaja, króla Geszur, u którego przebywał przez trzy lata Absalom po swojej ucieczce od Dawida;
5. Ammihud (1Krn.7:26) - potomek Efraima i Berii;
6. Ammihud (1Krn.9:4) - ojciec Uttaja.

1. Amnon (1Krn.3:1) - najstarszy syn Dawida, z Achinoam Jezeelitki, popełnił grzech bezczeszcząc swoją siostrę Tamar (2Sm.8). Dawid bardzo rozgniewał się na syna, chociaż go nie ukarał, lecz brat Amnona, Absalom, zemścił się na nim. Ukrywając swój zamysł przez dwa lata, wykonał go w swoim domu, podczas domowego święta (strzyżenia owiec), na które razem z innymi członkami królewskiej rodziny został zaproszony też Amnon;
2. Amnon (1Krn.4:20) - syn Szymona z rodu Judy.

1. Amon (2Krl.21:18-26) - czternasty król Judzki, syn i następca Manassesa. W wielu rzeczach podobny był do swego ojca, służył i kłaniał się bożkom. Porzucił natomiast Pana, Boga swoich ojców, a drogą Pana nie kroczył (2Krl.21:22). Nie naśladował tylko upamiętania i poprawy swego ojca. Jego panowanie trwało dwa lata. Jego słudzy uknuli przeciwko niemu spisek i zabili na dworze. Lecz prosty lud wytracił wszystkich spiskowców przeciwko królowi Amonowi, po czym tenże prosty lud ogłosił królem po nim Jozjasza, jego syna (2Krl.21:24). Pochowano go w jego grobie w ogrodzie Uzzy;
2. Amon (1Krl.22:26) - dowódca miasta w czasach panowania Achaba i Jehoszafata;
3. Amon (Ne.7:59) - z potomków niewolników Salomona, którzy powrócili z niewoli babilońskiej z Zerubabelem.

Amon bożek i ruiny świątyni Amona w oazie Sin

1. Amos (Am.1:1) - jeden z proroków mniejszych, żyjący w czasie panowania króla judzkiego Uzjasza i króla izraelskiego Jeroboama, prawie 800 lat przed Chr., współczesny Ozeasza. Był on pasterzem w Tekoa, należącego do plemienia Judy. Tutaj wypasał stada i hodował sykomorę (Am.7:14), co też wskazuje, prawdopodobnie, na jego biedny stan, gdyż sykomora była przede wszystkim pożywieniem biednych; w tym też stanie był on powołany przez Pana do prorockiej służby. Czas i okoliczności jego urodzenia oraz śmierci są nieznane;
2. Amos (Iz.1:1) - ojciec proroka Izajasza;
3. Amos (Łk.3:25) - imię w rodowodzie Pana Jezusa Chrystusa.

1. Ana (1M.36:20) - z synów Seira;
2. Ana (1M.36:24) - z synów Sybeona.

1. Ananiasz (Dan.1:6-7) - jeden z trzech towarzyszy Daniela na dworze Nebukadnesara. Tutaj nadano mu chaldejskie imię: Szadrach;
2. Ananiasz (Dz.5:1-10) - jeden z nawróconych na chrześcijaństwo wskutek głoszenia apostołów. Kiedy naśladowcy Chrystusa, mający ziemię, sprzedawali ją i przynosili pieniądze apostołom, Ananiasz z żoną Safirą, sprzedawszy mienie, zataili cenę i tylko część przynieśli i złożyli u nóg apostołów. Napiętnowany przez apostoła Piotra za swój grzech, że okłamał Ducha Świętego, Ananiasz padł martwy. Jego żona, Safira, uczestnicząca w kłamstwie swego męża, nie wiedziała o zgubnym jego końcu, gdyż młodzieńcy wynieśli jego ciało, aby je pogrzebać, na pytanie apostoła: Powiedz mi, czy za taką cenę sprzedaliście rolę? – potwierdziła kłamstwo Ananiasza i zaraz upadła martwa, jak jej mąż. Na dowód Bóstwa Ducha Świętego apostoł Piotr w tej historii wprost nazywa Go Bogiem: Ananiaszu, czym to omotał szatan serce twoje, że okłamałeś Ducha Świętego i zachowałeś dla siebie część pieniędzy za rolę?... Cóż cię skłoniło do tego, żeś tę rzecz dopuścił do serca swego? Nie ludziom skłamałeś, lecz Bogu (Dz.5:3-4);
3. Ananiasz (Dz.(9:10) - uczeń w Damaszku, który został wysłany przez Pana do Saula z Tarsu, żeby poszedł i włożył na niego ręce, aby przejrzał. Wielu przypuszcza, że był on jednym z siedemdziesięciu uczniów Pana i zginął jako męczennik;
4. Ananiasz (Dz.23:2) - żydowski arcykapłan. Kiedy apostoł Paweł zaczął wygłaszać mowę na swoją obronę przed żydowską Radą Najwyższą, Ananiasz arcykapłan rozkazał tym, którzy przy nim stali, uderzyć go w twarz. Znieważony przez lekceważenie jego praw, apostoł poniżył arcykapłana wypominając mu naruszenie tego samego zakonu, na który on się powoływał. Kiedy mu przypomniano o wysokim stanowisku Ananiasza jako arcykapłanie Bożym, apostoł powiedział, że nie wiedział, że to arcykapłan. Wskutek nieporozumień między Żydami i Samarytanami, Ananiasz parę lat później został pozbawiony swego stanowiska i wysłany w charakterze więźnia do Rzymu. Arcykapłaństwo odziedziczył Jonatan, lecz po pozbawieniu go życia przez Feliksa, to stanowisko przez jakiś czas pozostawało wolne. W tej okoliczności, sądu Pawła, Ananiasz wziął na siebie funkcję przedstawiciela Rady Najwyższej, gdyż był arcykapłanem, lecz bez żadnego pełnomocnictwa. Wskutek tego i odpowiedź apostoła ma szczególną moc i wyrazistość. Ananiasz był jednym z oskarżających Pawła przed Feliksem, zamierzając go zabić, lecz jego podstępny zamiar nie udał się (Dz.25:3);
5. Ananiasz (Ne.3:23) - przodek Azariasza, naprawiającego mur w Jeruzalem po powrocie z niewoli babilońskiej.

1. Anatot (Je.1:1) - lewickie miasto w ziemi plemienia Beniamina. Było miejscem urodzenia proroka Jeremiasza i obiektem jednego z jego proroctw (Je.11:19-22); o nim prorokował też Izajasz (Iz.10:30). Salomon kazał udać się Ebiatarowi do Anatot. Potomkowie Beniamina mieszkali w nim po powrocie z niewoli babilońskiej (Ne.11:32);
2. Anatot (1Krn.7:8) - jeden z synów Bekera, syna Beniamina;
3. Anatot (Ne.10:20) - z naczelników ludu żydowskiego w czasach Ezdrasza.

1. Aner (1M.14:24) - Amoryta, brat Mamre i Eszkola, sprzymierzeniec Abrama w ściganiu nieprzyjaciela, który uprowadził do niewoli jego bratanka Lota;
2. Aner (1Krn.6:55) - nazwa miasta w ziemi połowy plemienia Manassesa, oddanego Lewitom, rodzinom synów Kehata. W Joz.21:25 nazywa się Taanak.

1. Anna (1Sm.1:1-2; 2:1-10) - matka proroka Samuela, jedna z żon lewity Elkany. Długo bezdzietna, w końcu po modlitwie urodziła syna, którego poświęciła na służbę Panu w przybytku. Przy tej okazji wygłosiła wzruszającą modlitwę dziękczynną do Pana, w której pierwszy raz spotykamy wskazanie na Chrystusa, Pomazańca Bożego (1Sm.2:1-10);
2. Anna (Łk.2:36) - prorokini z plemienia Asera, córka Fanuela. Dożywszy podeszłego wieku, ona, według słów Ewangelii, nie opuszczała świątyni, służąc Bogu dzień i noc postem i modlitwą. Kiedy Symeon wziął niemowlę Jezus na ręce swoje i wygłosił swoje wspaniałe proroctwo o Nim, to i prorokini Anna razem z nim chwaliła Pana i mówiła o Nim wszystkim oczekującym odkupienia Jerozolimy.

Moneta z Antiochii w Syrii

Moneta z Antiochii Pizydyjskiej

• wszyscy oni byli naocznymi świadkami i słuchaczami tego, o czym świadczyli (J.15:27; Dz.1:22; 1J.1:3);
• wszyscy oni byli powołani lub wybrani przez samego Pana (Łk.6:13; Ga.1:1). Nawet apostoł Maciej nie jest wyjątkiem tutaj, gdyż jego wybranie przez losy było według woli Bożej (Dz.1:24-26);
• byli oni natchnieni przez Ducha Bożego (J.16:13);
• mieli moc czynienia cudów i duchowe dary (Mk.16:20; Dz.2:43; Hbr.4:2).

1. Arach (1Krn.7:39) - syn Ulli, z plemienia Asera;
2. Arach (Ezd.2:5) - przodek 775 osób, które powróciły z Zerubabelem z niewoli babilońskiej;
3. Arach (Ne.6:18) - ojciec Szechaniasza, teścia Tobiasza;
4. Arach (Ne.7:10) - przodek 652 osób, które powróciły z Zerubabelem z niewoli babilońskiej.

1. Arad (4M.21:1) - miasto królewskie Kananejczyków, na południowych obrzeżach Palestyny, którego król przeszkadzał Izraelitom przejść przez swoje ziemie, za co mieszkańcy miasta zostali przeklęci, a samo miasto zniszczone;
2. Arad (1Krn.8:15) - syn Berii, potomek Beniamina i Beli.

1. Aram (1M.10:22) - syn Sema, ojciec Aramejczyków;
2. Aram (1M.22:21) - wnuk Nachora, brata Abrahama;
3. Aram (1Krn.7:34) - syn Szomera, z plemienia Asera;
4. Aram (Mt.1:3) - syn Ezrona, osoba wymieniona w rodowodzie Pana Jezusa.

Góra Ararat

1. Arba (Joz.14:15) - największy mąż wśród Anakitów;
2. Arba (Joz.15:13) - kananejskie miasto, założone przez Arbę (Joz.14:15), nazywało się też Kiriat-Arba, inaczej Hebron (Patrz Hebron). Tutaj mieszkał Abraham, Izaak i Jakub, po swoim powrocie do Kanaanu. Pierwotnie przeznaczone było dla plemienia Judy, lecz później zostało oddane Kalebowi (Joz.15:13). Przekazane dla synów Kehata, stało się miastem schronienia (Joz.21:11-13).

1. Ard (1M.46:21) - syn Beniamina;
2. Ard (4M.26:40) - syn Beli, wnuk Beniamina, od niego wywodzi się rodzina Ardytów.

1. Argob (5M.3:4) - dziki okręg za Jordanem w Baszanie, należący do Oga, króla Baszanu. Ten okręg i cały Baszan, zostały dane przez Mojżesza połowie plemienia Manassesa. Ten okręg, z tworzącego go czarnego bazaltu, w czasach Jezusa Chrystusa nazywał się Trachonem, leżał na wschód od Jordanu, w pobliżu jeziora Galilejskiego, i posiadał kiedyś 60 dużych miast z murami i spiżowymi bramami (1Krl.4:13);
2. Argob (2Krl.15:25) - dworzanin króla izraelskiego Pekachiasza, który został razem z nim zabity przez Pekacha, który później zajął tron Pekachiasza.

1. To słowo jest jedną z alegorycznych nazw Jerozolimy u proroka Izajasza (29:1-7). Jeruzalem było głównym miastem Judy, a herbem Judy był lew, dlatego też nazywa się ono alegorycznie Ariel. To słowo jest też imieniem osób;
2. Ariel (2Sm.23:20) - Moabita, jego dwaj synowie, wyróżniający się niezwykła siłą, zostali zabici przez Benaję, dowódcę Dawida;
3. Ariel (Ezd.8:16) - naczelnik ludu, wysłany razem z innymi przez Ezdrasza do Iddo, przełożonego w miejscowości Kasifia.

1. Arioch (1M.14:9) - król Ellasaru, pokonany przez Abrama w dolinie Syddim;
2. Arioch (Dan.2:14) - dowódca gwardii przybocznej króla Nebukadnesara.

1. Aroer (5M.2:36) - miasto na północnym brzegu Arnon;
2. Aroer (Joz.13:25) - miasto w pobliżu Rabby, oddane przez Mojżesza plemieniu Gada;
3. Aroer (1Sm.30:28) - miasto plemienia Judy, do którego Dawid wysłał łupy zdobyczne na Amalekitach.

1. Artakserkses (Ezd.4:7 i inne) - król perski, który najpierw wstrzymał odbudowę świątyni, a następnie zezwolił na kontynuowanie prac;
2. Artakserkses (Est.1:1-2 w tekście hebrajskim: Achaszwerosz) - mąż Estery; wiemy, że panował od Indii aż do Etiopii nad stu dwudziestu siedmiu prowincjami, że jego pałac znajdował się w Suzie, stolicy Persji;
3. Artakserkses (Dan.9:1 w tekście hebrajskim: Achaszwerosz) - ojciec Dariusza z rodu Medów.

Artemida Efeska Świątynia Artemidy Efeskiej Wizerunek na monetach

1. Asa (1Krl.15:8) - syn i następca Abijjama, król judzki. Rozpoczął swoje panowanie 955 lat przed Chr. i panował 41 lat. Chociaż wychowany w pogaństwie, od młodych lat pokazał swój zdecydowany sprzeciw bałwochwalstwu. Nawet swoją babkę, Maachę, pozbawił królewskiej godności za czczenie Astarty, a obrzydliwego bałwana spalił nad potokiem Kidron (1Krl.15:13). Pierwsze lata jego panowania minęły w pokoju i wykorzystał ten czas, żeby oczyścić swoje królestwo z bałwochwalstwa oraz wybudować i umocnić wiele miast. Kiedy zaś Zerach, Kuszyta, wtargnął do jego królestwa z wojskiem liczącym milion żołnierzy i 300 wozów wojennych, Asa wyszedł mu naprzeciw z 600 tys. żołnierzy w Dolinie Sefata w pobliżu Mareszy i rozbił go (2Krn.14). Po proroctwie proroka Azariasza, Asa z gorliwością usunął bałwany z całej ziemi judzkiej i z Beniamina, i ze wszystkich miast, które zdobył na pogórzu efraimskim i odnowił ołtarz Pana, który stał przed przedsionkiem Pana. Baasza, król izraelski, widząc, że jego poddani uchodzą do Judei i pozostają tam, nakazał umocnić Ramę, miasto leżące na granicy obu królestw, aby ukrócić przejście swoich poddanych do Jeruzalem i innych części Judei. Asa, korzystający dotąd z łaski i ochrony Bożej, zapomniał o Panu, i zamiast prosić Pana o obronę i zaufać Jego potężnej ręce, jak czynił to w poprzednich latach, posłał do Ben-Hadada, króla aramejskiego, żeby ten udzielił mu pomocy w Judzie przeciw Izraelowi. Ben-Hadad, skuszony darami ze skarbca świątyni Jerozolimskiej, zaraz najechał i zniszczył wiele ważnych miast izraelskich. Basza wskutek tego zostawił umacnianie Ramy, żeby bronić swoje królestwo. Asa zaś wykorzystał to i rozebrał miasto do fundamentów, wykorzystując kamień i drewno do obwarowania swoich miast. Do Asy Pan wysłał proroka, który wypomniał mu jego grzech i napiętnował, że pozostawił on Pana i zaufał bardziej ludzkiej pomocy niż Bożej; groził mu nadchodzącą za to karą. Serce Asy tak już było zatwardziałe, że w gniewie kazał wtrącić proroka do więzienia; w tym czasie także niektórym z ludu zadał Asa gwałt (2Krn.16:10). W 39 roku swego panowania Asa zachorował na nogi; lecz i to nie wpłynęło na niego i nie nawróciło serca jego do Boga: Lecz nawet w swojej chorobie nie zwracał się do Pana, ale do lekarzy (2Krn.16:12). Umarł w 41 roku swego panowania. Został pochowany w grobie, który sam dla siebie zbudował w Mieście Dawida;
2. Asa (1Krn.9:16) - syn Elkany, ojciec Berechiasza, z Lewitów.

1. Asael (2Sm.18-23) - brat Joaba, według słów Biblii, szybkonogi jak gazela w polu; zabity przez Abnera, dowódcę Saula; pogrzebany w Betlejemie;
2. Asael (2Krn.17:8) - Lewita, wyznaczony przez Jehoszafata, króla judzkiego, do nauczania ludu w miastach judzkich;
3. Asael (2Krn.31:13) - Lewita, wyznaczony przez króla Hiskiasza do służby w świątyni Bożej.

1. Asaf (1Krn.6:24) - syn Berechiasza, z rodu Gerszoma, syna Lewiego, znany śpiewak z nadzorujących śpiew w czasach Dawida. Był on też prorokiem. Przypisuje się mu następujące Psalmy: 50, 73, 75, 76, 77, 79, 81, 82, 83;
2. Asaf (2Krl.18:18) - ojciec Joacha, kanclerza Hiskiasza;
3. Asaf (Ne.2:8) - strażnik lasu królewskiego.

1. Asajasz (2Krl.22:12) - dworzanin królewski na dworze króla Jozjasza, posłany razem z innymi przez króla do prorokini Chuldy, aby zapytać o wyrocznię Pana;
2. Asajasz (1Krn.4:36) - książę z plemienia Symeona;
3. Asajasz (1Krn.6:15) - syn Chaggiasza, przełożony nad śpiewem w czasach Dawida;
4. Asajasz (1Krn.9:5) - pierworodny spośród Szilonitów, z plemienia Judy;
5. Asajasz (1Krn.15:6) - naczelnik z Merarytów, Lewita, uczestniczący w przenoszeniu Skrzyni Pańskiej.

1. Assir (2M.6:24) - syn Koracha;
2. Assir (1Krn.6:8) - syn Ebiasafa.

Moneta asyryjska

1. Aszna (Joz.15:33) - miasto w ziemi plemienia Judy, będące w liczbie 14 miast, leżących na nizinie;
2. Aszna (Joz.15:43) - miasto w ziemi plemienia Judy, będące w liczbie 9 miast leżących w pobliżu Libny.

1. Atalia (2Krl.8:26) - matka Achazjasza, króla judzkiego, córka Achaba i Izebel, wnuczka Omriego, króla izraelskiego;
2. Atalia (Dz.14:25) - miasto w Pamfilii, niedaleko Morza Śródziemnego. Stąd apostoł Paweł i Barnaba, po pierwszej swej podróży, z powrotem odpłynęli do Antiochii.

1. Ataliasz (1Krn.8:26) - z synów Jerochama, Beniamita;
2. Ataliasz (Ezd.8:7) - z synów Elama, ojciec Izajasza.

1. Atarot (4M.32:34) - miasto w ziemi plemienia Gada, odbudowane przez Gadytów, na wschód od Morza Martwego;
2. Atarot (Joz.16:2) - miasto na południowej granicy ziemi plemienia Efraima;
3. Atarot (Joz.16:7) - miasto w północnej części ziemi plemienia Efraima.

Widok Aten

1. Ater (Ezd.2:16) - przodek 98 osób, które powróciły z niewoli babilońskiej z Zerubabelem;
2. Ater (Ne.10:18) - naczelnik ludu w czasach Nehemiasza, który razem z innymi podpisał umowę wierności Bogu.

1. Attaj (1Krn.2:35-36) - wnuk Szeszana, syn jego córki i jego sługi Jarchy;
2. Attaj (1Krn.12:12) - Gadyta, który przystąpił do Dawida w Syklag;
3. Attaj (2Krn.11:20) - syn Rechabeama, króla judzkiego, i Maachy, córki Abszaloma, syna Dawida.

1. Azarel (1Krn.12:6) - jeden z dzielnych wojowników Dawida, którzy przeszli do niego w Syklag;
2. Azarel (1Krn.25:18) - jedna z osób, wyznaczonych przez Dawida, do śpiewu;
3. Azarel (1Krn.27:22) - syn Jerochama, zwierzchnik plemienia Dana, jeden z książąt izraelskich;
4. Azarel (Ezd.10:41) - miał żonę obcoplemienną;
5. Azarel (Ne.11:13) - ojciec Amaszesaja, jednego z dzielnych mężów, wybranych według losów do osiedlenia się w Jeruzalemie po powrocie z niewoli;
6. Azarel (Ne.12:36) - jeden z synów kapłańskich, obecny przy poświęceniu murów Jeruzalemu.

1. Azariasz (2Krl.14:21) - dziesiąty król judzki, syn i następca Amasjasza. W 2Krn.26:1,3-5 nazywa się on Uzzjasz lub Uzjasz np. w Iz.1:1. Był to król w wielu dziedzinach bardzo bogobojny; lecz kiedy stał się silny, jego serce wpadło w pychę i stał się przestępcą przed Panem. Wszedł on do przybytku Pańskiego, żeby złożyć ofiarę z kadzidła na ołtarzu kadzenia, nie będąc kapłanem. Kapłani sprzeciwili się temu. Uzzjasz rozgniewał się, a miał właśnie w ręku kadzielnicę do kadzenia. A gdy tak gniewał się na kapłanów, wystąpił trąd na jego czole wobec kapłanów w świątyni Pańskiej przy ołtarzu kadzenia... I był król Uzzjasz trędowaty aż do swojej śmierci, i mieszkał w domu odosobnionym dla trędowatych, gdyż był wyłączony z świątyni Pańskiej (2Krn.26);
2. Azariasz (2Krn.26:17) - arcykapłan w czasach króla Uzzjasza, który razem z 80 kapłanami, piętnował króla za to, że ten odważył się wejść do świątyni, żeby złożyć ofiarę z kadzidła na ołtarzu kadzenia;
3. Azariasz (1Krl.4:2) - syn Sadoka kapłana w czasach panowania Salomona;
4. Azariasz (2Krn.15:1,19) - syn Odeda, prorok w czasach Asy, króla judzkiego. Z okazji zwycięstwa nad Zerachem, królem Kuszytów, opanowany przez Ducha Bożego, przekonywał króla i lud do pozostawienia bałwochwalstwa i do wiernej służby Bogu prawdziwemu. Usłuchawszy jego rady, król i lud zawarli przymierze z Bogiem, przysięgając, że nigdy nie oddalą się od Niego; Bóg błogosławił ich długotrwałym pokojem;
5. Azariasz (2Krn.21:2,4) - dwaj bracia z synów Jehoszafata, króla judzkiego; nieludzko zabici razem z innymi braćmi przez ich brata Jehorama, króla judzkiego;
6. Azariasz (2Krn.23:1) - imię dwóch setników, którzy pomogli kapłanowi Jehojadzie w osadzeniu na tronie Joasza;
7. Azariasz (2Krn.31:10,13) - arcykapłan z rodu Sadoka, w czasach panowania Hiskiasza;
8. Azariasz (Dan.1:6) - jeden z młodzieńców, towarzyszów w babilońskiej niewoli proroka Daniela, nazwany w Babilonie Abed-Neg.

1. Azazjasz (1Krn.28:20) - ojciec Ozeasza, postawionego przez Dawida jako przełożony nad Efraimitami;
2. Azazjasz (2Krn.31:13) - nadzorca nad darami i ofiarami w świątyni, utrzymującymi kapłanów i Lewitów, w czasach panowania Hiskiasza.

1. Azel (Zach.14:5) - miejscowość w pobliżu Jeruzalem, prawdopodobnie ta sama, która wymieniona jest w Mich.1:11 pod nazwą Bet-Haesel;
2. Azel (Za.14:5) - tak u proroka Zachariasza nazywa się granica, do której rozpościera się zbocze góry Oliwnej, kiedy Bóg wyjdzie do walki z narodami, które wystąpią przeciwko Jeruzalem. Jest to wyraziste miejsce w księdze Zachariasza: Wtedy będziecie uciekać do tej doliny między moimi górami, gdyż ta dolina będzie sięgała aż do Azel; a będziecie uciekać tak, jak uciekaliście przed trzęsieniem w czasach Uzjasza, króla judzkiego. Potem przyjdzie Pan, mój Bóg, a z nim wszyscy święci.

1. Azgad (Ezd.2:12) - jedna z osób, której potomkowie powrócili z Zerubabelem z niewoli babilońskiej;
2. Azgad (Ne.10:16) - jedna z osób, które w czasach Ezdrasza i Nehemiasza podpisały zobowiązanie bycia wiernym Bogu.

1. Azmawet (2Sm.23:31; 1Krn.11:33) - jeden z dzielnych rycerzy Dawida;
2. Azmawet (1Krn.8:36; 9:42) - potomek Saula;
3. Azmawet (1Krn.12:3) - ojciec Jezjela i Peleta, łuczników, którzy przyłączyli się do Dawida w Syklag;
4. Azmawet (1Krn.27:25) - syn Adiela, postawiony nad skarbcem królewskim Dawida;
5. Azmawet (Ezd.2:24; Ne.12:29) - miasto w ziemi plemienia Judy lub Beniamina, w pobliżu Jeruzalemu, nazywanego też Bet-Azmawet (Ne.7:28). Czterdzieści dwie osoby jego mieszkańców, nazwanych synami Azmaweta, było w liczbie, którzy powrócili z niewoli babilońskiej z Zerubabelem. Niektórzy z nich, synowie śpiewaków, mieli swoje osady w pobliżu Azmawet i byli obecni przy poświęceniu murów Jeruzalemu (Ne.12:29).

1. Azriel (Je.36:26) - ojciec Serajasza, któremu Jojakim, król judzki, nakazał pojmać Barucha pisarza i Jeremiasza proroka;
2. Azriel (1Krn.5:24) - jeden z naczelników pół plemienia Manassesa, mieszkającego za Jordanem;
3. Azriel (1Krn.27:19) - ojciec Jerimota, wyznaczonego przez Dawida na zwierzchnika plemienia Naftaliego.

1. Azrikam (1Krn.3:23) - potomek Salomona;
2. Azrikam (1Krn.8:38) - jeden z synów Asela, potomek Jonatana;
3. Azrikam (1Krn.9:14) - ojciec Chaszszuba, jednego z Lewitów, mieszkających w Jeruzalemie;
4. Azrikam (2Krn.28:7) - zarządca pałacu Achaza, zabity przez Zikriego.

1. Azuba (1Krl.22:42) - córka Szilchiego, matka króla Jehoszafata;
2. Azuba (1Krn.2:18-19) - żona Kaleba.

1. Azzur (Ne.10:18) - jedna z osób, która podpisała umowę bycia wiernym Bogu;
2. Azzur (Ez.11:1) - ojciec Jaazaniasza, jednego z książąt izraelskich, knującego zło i dającego złe rady.