Biblia podaje przynajmniej trzy przyczyny, dla których należy przyjąć chrzest:
Biblia ukazuje chrzest jako symbol. Chrzest wizualnie obrazuje śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa. Apostoł Paweł napisał: „Wraz z Nim zostaliście pogrzebani w chrzcie, w którym też zostaliście wespół wzbudzeni przez wiarę w moc Boga, który Go wzbudził z martwych" (Kol 2,12).
Zanurzenie symbolizuje śmierć dla starej drogi życia: „Tak więc, jeśli ktoś jest w Chrystusie, nowym jest stworzeniem; stare przeminęło, oto wszystko stało się nowe" (2 Kor 5,17). Gdy oddaję swoje życie Chrystusowi, staję się nowym stworzeniem. Każdy grzech, jaki popełniłem, zostaje wymazany i przebaczony: „Pogrzebani tedy jesteśmy wraz z nim przez chrzest w śmierć, abyśmy jak Chrystus wskrzeszony został z martwych przez chwałę Ojca, tak i my nowe życie prowadzili" (Rz 6,4).
Chrzest – reprezentując śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa – symbolicznie wyraża doświadczenie nawrócenia. Obmyci z wszelkich grzechów, wynurzamy się do nowego życia z Chrystusem.
Chrzest nikogo nie zbawia, gdyż według Stówa Bożego tylko Chrystus zbawia. Biblia mówi wyraźnie: „Albowiem łaską zbawieni jesteście przez wiarę, i to nie z was: Boży to dar; nie z uczynków, aby się kto nie chlubił" (Ef 2,8-9). Chrzest jest niczym obrączka ślubna. W czasie ślubu człowiek wypowiada słowo, które zmienia jego życie. Podobnie, gdy stajemy się chrześcijanami, przez chrzest mówimy Chrystusowi: TAK. Tak jak obrączka jest zewnętrznym symbolem wewnętrznego zobowiązania wobec małżonka, tak chrzest jest zewnętrznym wyrazem naszej osobistej społeczności z Jezusem.
Chrzest nie czyni nikogo chrześcijaninem, ale mówi światu, że nie wstydzę się przyznać, że jestem chrześcijaninem. Obrączka nie czyni nikogo automatycznie małżonkiem, ale noszenie jej w naszej kulturze komunikuje, że nie wstydzę się przyznać do swego partnera.
Niektóre Kościoły chrzczą przez pokropienie, inne przez polanie, jeszcze inne przez zanurzenie. Jak był ochrzczony Jezus? W Ewangelii Mateusza czytamy, że Jezus po chrzcie wystąpił z wody (Mt 3,16). Każdy chrzest opisany w Biblii odbywał się przez zanurzenie, zawsze jest mowa o wejściu do wody i wyjściu z niej. Na przykład, gdy Filip chrzcił dworzanina etiopskiego, czytamy: „Obaj, Filip i eunuch zeszli do wody i go ochrzcił. A kiedy wyszli z wody..." (Dz 8,38-39 PE).
Ewangelia Jana mówi, że „Jan także chrzcił w Ainon blisko Salim, bo tam było dużo wody" (J 3,23). Jordan jest płytką rzeką i tylko w niektórych miejscach można było chrzcić przez zanurzenie. Samo imię Jan Chrzciciel w oryginale greckim brzmi „Zanurzyciel". Greckie słowo „chrzest" (gr. baptidzo), oznacza bowiem „zanurzać".
Do dziś w polskim Gnieźnie, a także w południowej Europie, gdzie zachowały się kościoły z wczesnych wieków, zobaczyć można głębokie baptysteria, czyli specjalne baseny, w których chrzczono przez zanurzenie. Dlaczego wiele Kościołów chrzci dziś przez pokropienie? Otóż we wczesnych wiekach niektórzy zaczęli błędnie sądzić, że akt chrztu sam w sobie obmywa z grzechów i gwarantuje zbawienie, toteż nie w pełni nawróceni chrześcijanie, zwlekali z chrztem do schyłku życia. Bywało zatem, że nie byli już w stanie pójść do wody. Wtedy przynoszono wodę do łoża śmierci. Początkowo polewano całego człowieka, potem tylko głowę, a z czasem ograniczono się do pokropienia.
Pokropienie czy polanie nie oddaje jednak w pełni symbolu śmierci i zmartwychwstania, jaki Chrystus zawarł w tym obrzędzie, ani nie reprezentuje śmierci dla starego życia i wynurzenia do życia nowego, o jakich pisze apostoł Paweł: „Czyż nie wiadomo wam, że my wszyscy, którzyśmy otrzymali chrzest zanurzający w Chrystusa Jezusa, zostaliśmy zanurzeni w Jego śmierć? Zatem przez chrzest zanurzający nas w śmierć zostaliśmy razem z Nim pogrzebani po to, abyśmy i my wkroczyli w nowe życie – jak Chrystus powstał z martwych dzięki chwale Ojca. Jeżeli bowiem przez śmierć, podobną do Jego śmierci, zostaliśmy z Nim złączeni w jedno, to tak samo będziemy z Nim złączeni w jedno przez podobne zmartwychwstanie" (Rz 6,3-5 BT).
Chrzest przez zanurzenie powinna przyjąć każda osoba, która uwierzyła w Jezusa Chrystusa i pragnie podążać za Jego nauką. W Dziejach Apostolskich czytamy: „Nawróćcie się i niechaj każdy z was przyjmie chrzest w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a weźmiecie dar Ducha Świętego. [...] Ci więc, którzy przyjęli jego naukę, zostali ochrzczeni" (Dz 2,38.41 PE).
Z tej też przyczyny wiele Kościołów nie chrzci dzieci, dopóki nie są dość dojrzałe, aby zrozumieć podstawy chrześcijańskiej wiary i samodzielnie podjąć taką decyzje. Wielu z nas zostało ochrzczonych, jako małe dzieci. Było to owocem szlachetnych pobudek naszych rodziców, ale rodzice nie mogą zbawić dzieci swą wiarą i uczynkami. Biblia mówi, że „każdy za samego siebie odpowie przed Bogiem" (Rz 14,12). Chrzest w wieku niemowlęcym nie byt wyrazem naszej wiary, nie byliśmy go świadomi. Biblia zaś mówi wyraźnie, że ochrzczony może być dopiero ten, kto uwierzył i nawrócił się (Mk 16,16; Dz 2,38). Dopiero gdy człowiek osobiście pozna naukę Jezusa i uwierzy, może przyjąć chrzest, tak jak Jezus, przez zanurzenie.
Chrzest sam w sobie nie ma magicznego znaczenia. Jest symbolem naszej społeczności z Jezusem, a nie środkiem do zbawienia. Zanurzenie zawiera symbol śmierci i zmartwychwstania Zbawiciela oraz zewnętrzny znak nawrócenia.
Do chrztu trzeba spełnić jeden warunek – uwierzyć. W Biblii czytamy, że chrzczono tych, którzy się nawracali, uwierzyli w Chrystusa, poznali i przyjęli fundamentalne zasady wiary Kościoła chrześcijańskiego. Dzieje Apostolskie relacjonują: „Kiedy jednak uwierzyli Filipowi, który zwiastował dobrą nowinę o Królestwie Bożym i o imieniu Jezusa Chrystusa, dawali się ochrzcić, zarówno mężczyźni, jak i niewiasty. Nawet i sam Szymon uwierzył, gdy zaś został ochrzczony, trzymał się Filipa..." (Dz 8,12).
Podobnie było w przypadku etiopskiego eunucha. Czytamy, że Filip spotkał go i wyjaśnił mu fragment Pisma, mówiący o Jezusie. „A gdy tak jechali drogą, przybyli nad jakąś wodę, a eunuch rzekł: Oto woda; cóż stoi na przeszkodzie, abym został ochrzczony? Filip zaś powiedział mu: Jeśli wierzysz z całego serca, możesz. A odpowiadając, rzekł: Wierzę, że Jezus Chrystus jest Synem Bożym. l kazał zatrzymać wóz, zeszli obaj, Filip i eunuch, do wody, i ochrzcił go" (Dz 8,36-38).
Jeśli uwierzyłeś w Jezusa, poznałeś podstawowe nauki Pisma Świętego, pragniesz żyć w zgodzie z nimi i stać się członkiem lokalnego Kościoła, powinieneś przyjąć chrzest (1 Kor 12,13). Ananiasz, gdy spotkał Saula (późniejszego apostoła Pawła), nawróconego na drodze do Damaszku, powiedział: „A czemu teraz zwlekasz? Wstań, daj się ochrzcić i obmyj grzechy swoje, wezwawszy imienia Jego" (Dz 22,16).
Alfred Palla